Henri De Page werd geboren in een vooraanstaande Brusselse familie. Hij studeerde rechten aan de Vrije Universiteit Brussel maar onderbrak zijn studies in 1914 om als vrijwilliger te vechten in de Eerste Wereldoorlog. Omwille van zijn deelname aan de oorlog behaalde hij de academische graad van doctor in de rechten pas in 1919.
In 1922 wordt De Page benoemd tot substituut van de procureur des Konings te Brussel. In 1926 verschijnt zijn eerste boek en wordt hij benoemd als docent zakenrecht aan de Vrije Universiteit Brussel. De Page wordt benoemd tot rechter in de Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel in 1929, een ambt dat hij zal vervullen tot 1936. In dat jaar besluit De Page om de juridische praktijk vaarwel te zeggen en zich volledig te concentreren op zijn academische bezigheden: doceren en het publiceren van zijn magnum opus, zijn Traité élémentaire de droit civil belge, waarvan het eerste deel al in 1933 was verschenen.
Tussen 1933 en 1949 publiceert De Page de eerste editie van de Traité. Vanaf 1939 wordt hij, omwille van zijn zwakke gezondheid, bij dit werk geholpen door René Dekkers, een student van De Page die later zelf één van de grootste Belgische juristen zal worden.
In 1936 gaf De Page zijn titel als magistraat op om zich volledig aan de rechtswetenschap te wijden.
In de jaren 1950 en 1960 houdt De Page zich vooral bezig met het schrijven van aanvullingen op zijn Traité en het werken aan een tweede editie ervan. Hij blijft lesgeven aan de Vrije Universiteit Brussel tot in 1964. Henri De Page overlijdt in 1969
Het belangrijkste werk van De Page was zijn monumentale Traité élémentaire de droit civil belge, een boek bestaande uit tien delen van elk meer dan 1000 bladzijden, verschenen tussen 1933 en 1950. In dit werk beschrijft De Page het Belgisch burgerlijk recht, zoals dat in zijn tijd gold, tot in de details. René Dekkers, een ander groot Belgisch jurist en leerling van De Page, leverde een belangrijke bijdrage aan de totstandkoming van dit werk. DeTraité van De Page geldt nog steeds als één van de grote basiswerken van de Belgische rechtsleer.
In 1951 en 1952 verschijnen vier delen met aanvullingen op de Traité. Vanaf 1962 begint De Page aan een tweede editie van het boek. Na zijn overlijden wordt dit werk voortgezet door Dekkers tot in 1975.
In 1990 zijn de leden van de rechtsfaculteit van de Université Libre de Bruxelles begonnen aan een geheel nieuwe editie van het werk. In 1990 verscheen een deel over personen- en familierecht en in 1997 een deel over de bijzondere overeenkomsten
De andere werken van Henri De Page zijn voor het merendeel in de vergetelheid geraakt en zijn, gezien hun ouderdom, veelal achterhaald. Hier is een gedeeltelijke bibliografie:
De l'interpretation des lois (1925)
Les actions complexes (1930)
A propos du gouvernement des juges (1931)
L'idee de droit naturel (1936)
Droit naturel et positivisme juridique (1939)
Le problème de la lésion des contrats (1946)
L'obligation abstraite en droit interne et en droit comparé (1957)
Onderscheidingen
1949: Lid van de Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België, Klasse der Letteren.
1950: Tienjaarlijkse prijs voor juridische wetenschappen.
1956: Titularis van de Francqui leerstoel aan de Rijksuniversiteit Gent.
1966: Eredoctoraat van de Rijksuniversiteit Gent.
2009: Henri De Page wordt door de Juristenkrant uitgeroepen tot grootste Belgische jurist aller tijden
Meer info:
• Heirbaut D., "Henri De Page, een man in de schaduw van zijn werk", Tijdschrift voor Privaatrecht 2001, p. 111-120.
• Holthöfer, Ernst (2001). "De Page, Henri". in Michael Stolleis (ed.) (in German). Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert (2nd edition ed.). München: Beck. pp. 163. ISBN 3406 45957 9.
• Heirbaut D. Weg met De Page? Leve Laurent? Een pleidooi voor een andere kijk op de recente geschiedenis van het privaat recht, TPR 2017/1, 267.
Henri De Page op Facebook