Een advocaat is geen taxichauffeur en zijn tarificatie volgt dan ook geen taximodel.
Een advocaat die aan het wachten is op de rechtbank is niet met niets bezig, hij slaapt niet, hij loopt niet onwezenlijk lui rond, Hij is niet aan het lanterfanten. Hij bereidt zich verder voor op zijn zaak en voelt de stemming op de rechtbank aan.
Een zitting bestaat bestaat voor de rechter niet uit gesaucissoneerde rechtszaken. Een zitting maakt een geheel uit en heeft in een aantal gevallen zelfs een gemeenschappelijk thema. Hoe dan ook, het verloop van de vorige zaken heeft een zekere invloed op de persoon van de rechter en de advocaat die meer dan wie ook in zijn pleidooi de rechter moet aanvoelen, zoekt aansluiting bij de vorige zaken. Hij heeft al wachtend het klimaat opgesnoven en de gevoelige snaren van de rechter trachten te ontdekken.
Zolang het recht nog door fysieke personen, mensen geheten, wordt gesproken, wordt hun oordeel bepaald door hun stemming, hun vooroordelen (die heeft elk mens ook al vecht hij er voortdurend tegen), zijn humeur van de dag en zelfs van het moment, zijn energie en zijn vermoeidheid.
Aldus zoekt de advocaat tot op het laatste moment hoe zijn argumenten best geformuleerd worden om bij de rechter aan te slaan. Een pleidooi kan men immers niet vooraf voorbereiden, men kan zich als advocaat enkel voorbereiden om te pleiten. De analoge, niet digitale argumenten, de intonaties, de stemming, de nadruk, de beste lichaamstaal, het timbre, dit alles is het opbouwen en groeien in een pleidooi teneinde de captatio benevolentiae van de rechter te bekomen.
Dit is hard werk en vormt de essentie van de arbeid van de advocaat tijdens de wachttijd (en rijtijd) , die aanvangt van zodra hij de ochtend van de zitting opstaat, zijn tanden poetst, zijn ontbijt neemt, in de auto rijdt en soms eindeloos lijkt te wachten op de rechtbank. Sterker, hoe langer de wachttijd, hoe beter de advocaat is voorbereid. De wachttijd wordt ook gebruikt voor een laatste revisie van de stukken en pleitnota, een laatste overleg met de cliënt, het begeleiden van de cliënt, de inzage van soms nieuwe stukken die de tegenpartij voorlegt, het counteren van intimidaties van de tegenpartij en ja, soms het intimideren van de wederpartij, teneinde deze onzeker te maken.
Vaak wordt van de wachttijd gebruik gemaakt om een ultieme onderhandeling met de tegenpartij te voeren, dan wel verdere nuttige inlichtingen te bekomen of procedurele afspraken te maken. En zelfs wanneer er in uitzonderlijke gevallen alleen maar gewacht zou worden, dient erop gewezen dat de mens niet niets kan doen en derhalve de advocaat zich met lichaam en geest concentreert ter voorbereiding van het pleidooi, waarbij dit stresserend calorieverbrandend wachten fysiek en geestelijk uitputtend kan zijn, niet zelden gepaard met een gevecht tegen zichzelf en de stress van de zaak en het moment, waarbij deze stress door de betere advocaat wordt omgezet in grotere alertheid en kracht.
Er is dan ook geen enkele aanleiding om het ereloon van een advocaat voor wachttijden te reduceren tot de helft van zijn gewoon tarief.