Het risico op ziekenhuisinfecties bedraagt 6,2 % (cijfers 2008).
Wanneer alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen worden genomen kan dit risico met 30% verminderd worden, waardoor het risico dan nog steeds 4,34 % bedraagt.
Een ziekenhuis heeft een inspanningsverbintenis om infecties met een ziekenhuisbacterie tegen te gaan. De rechter oordeelt in concreto in hoeverre het ziekenhuis aan deze verplichting heeft voldaan.
Om aan deze zware bewijslast tegemoet te komen, aanvaardt de rechtspraak dat de patiënt een beroep kan doen op (weerlegbare) vermoedens. Uit de verslagen van het team/comité ziekenhuishygiëne kan bv. een vermoeden voortvloeien dat het hygiënebeleid in het ziekenhuis ondermaats is.
Een ziekenhuis heeft een voorlichtingsplicht waarbij ze gehouden is de patiënt te wijzen op het risico van een ziekenhuisinfectie. Het gebrek aan de vervulling van de informatieplicht tot schadevergoeding leiden indien het bewijs kan geleverd worden tussen deze fout en de schade.
De rechter die gevat door een vordering tot vergoeding van de schade ingevolge een niet verworven voordeel of een geleden nadeel, vergoeding toekent voor het verlies van een kans op het verwerven van dit voordeel of het vermijden van dit nadeel, wijzigt het voorwerp van de vordering niet. Hij is ertoe gerechtigd met eerbiediging van het recht van verdediging.
De rechter die gevat door een vordering tot vergoeding van de schade ingevolge een niet verworven voordeel of een geleden nadeel, vergoeding toekent voor het verlies van een kans op het verwerven van dit voordeel of het vermijden van dit nadeel, wijzigt het voorwerp van de vordering niet. Hij is ertoe gerechtigd met eerbiediging van het recht van verdediging.
Een rechter mag niet oordelen dat het verlies van een kans een afzonderlijke schadepost vormt en deze vordering afwijzen wanneer de eisers geen vergoeding hebben gevorderd voor een verlies van een kans.
Het gebruik van veilig en steriel materiaal is anderzijds wel als een resultaatsverbintenis te aanzien. Het gebruik van niet steriel materiaal maakt een gebrek aan de zaak uit, waarvoor de aansprakelijkheid van het ziekenhuis kan gelden. Natuurlijk dient de causaliteit nog steeds worden aangetoond, waarbij deze aannemelijk kan gemaakt worden door meerdere voorvallen met zelfde (niet-steriel verdacht) materiaal of wanneer geen andere plausibele oorzaak kan worden aangeduid. Zo kan ook een gebrek worden afgeleid uit het feit dat alle andere mogelijke oorzaken van de schade uitgesloten zijn. Aldus kan ook de negatieve bewijstechniek worden aangewend.
In België sterven vier mensen per dag aan deze infectie die had vermeden kunnen worden indien de algemene voorzichtigheidsnorm zou nagekomen worden.
De meest voorkomende bacterie is de Meticiline Resistente Staphilococcus Aureus (MRSA), MREA, naast nog andere gevaarlijke bacteriën die resistent zijn aan antibiotica.
Oorzaken:
- onvoldoende ontsmetting van chirurgisch materiaal;
- gebrekkige handhygiëne
- gebrekkige sterilisatie;
- ontbreken van onderdruk en bovendruk kamers
- gebrekkige of onbestaande sassen
- gebrek aan opvolging door de geneesheren en verpleegkundig personeel van de adviezen en richtlijnen van de ziekenhuishygiënisten.
- onvoldoende reiniging;
- algemene slordigheid;
Het probleem van ziekenhuisinfecties dient benaderd door een doorgedreven ziekenhuishygiëne en een "search & destroy"- beleid, social dinstancing en een meer verantwoord omgaan met antibioticaconsumptie.
De regel van artikel 8.4 lid 5 NBW
Wanner een partij weigert informatie te verschaffen die ze ingevolge een informatieverplichting dient te leveren kan de rechter op basis hiervan oordelen dat de partij haar verbintenissen niet is nagekomen en dat zij er niet in slaagt het bewijs te leveren van haar inspanningsverbintenissen.
In een dergelijk geval kan de rechter de bewijslast omdraaien conform de bepalingen van artikel 8.4., lid 5 BW.
Een dergelijke omkering van bewijslast kan aldus geschieden bij aansprakelijkheidsvorderingen tegen ziekenhuizen na besmettingen met ziekenhuisbacterie.
De ziekenhuiswetgeving verplicht immers het ziekenhuis verplicht om gegevens te bewaren over het hygiënebeleid.
Indien het ziekenhuis deze informatie niet voorlegt kan hieruit (na omdraaiing van de bewijslast worden geoordeeld dat het ziekenhuis niet slaagt in haar bewijslast van haar inspanningsverbintenis.
Zie T.Gez. 2021-22, afl. 5, 418-421.