Niettegenstaande sommige rechtspraak en rechtsleer afkerig staat tegenover kapitalisatie van morele schade en huishoudschade wordt in deze bijdrage een overzicht aan argumenten geboden op grond waarvan kapitalisatie van dze schade toch mogelijk moet geacht worden.
Kapitalisatie hoeft niet te worden voorbehouden voor de begroting van inkomensverlies. Kapitalisatie kan ook toegepast worden voor alle periodieke of constante toekomstige schade zoals: morele schade, schade voor hulp in het huishouden... (J. Schryvers,“De nieuwe indicatieve tabel revisited”, TAVW, 2001, 151).
Het is dus helemaal niet zo dat er enkel kan gekapitaliseerd worden wanneer men over een wiskundig vaststaande basis, zoals het loon, zou beschikken. Ook ex aequo et bono vergoedingen komen voor kapitalisatie in aanmerking. De kapitalisatie van de toekomstige morele schade, huishoudschade en dergelijke meer, biedt daarenboven het bijkomende voordeel dat men rekening kan houden met de leeftijd en het geslacht van het individuele slachtoffer.
Het argument dat dergelijke schade vermindert door gewennig overtuigt sommigen evenmin.
De gewenning aan blijvende fysieke invaliditeit of morele schade kan niet zomaar worden verondersteld maar dient bewezen.
Functiebeperking en pijnklachten veroorzaken aanzienlijke hinder. Een onderscheid dient gemaakt tussen de periode voor en na consolidatie. De evolutieve schade wordt beoordeeld voorafgaand aan de consolidatie. bij de begroting van de tijdelijke invaliditeit reeds rekening gehouden met een degressiviteit ten gevolge van het helingsproces en een gewenning aan de fysieke hinder die het slachtoffer ondervindt.
De consolidatie geeft daarentegen aan dat er geen verbetering of verslechtering (behoudens reserve) van de fysieke toestand zowel moreel als materieel te verwachten valt.
Louter veronderstellen dat morele schade bij blijvende invaliditeit gekenmerkt wordt door gewenning en dus degressief is, is een loutere hypothese, waarnaast de evenwaardige hypothese kan geplaatst dat blijvende invaliditeit, blijvende pijn, blijvende morele belasting, blijvend besef van onveranderbaarheid de morele schade met de tijd doet aanzwellen in plaats van afnemen, door de uitzichtloosheid en het gebrek aan hoop die tot wanhoop en eindeloze tristesse en dus steeds aangroeiende escalerende morele schade met een deteriorende weerslag op het slachtoffer. Zoals deze escalatie niet vermoed en bewezen dient te worden, zo ook de veronderstelde gewenning. Bij gebreke hieraan dient behoudens voorbehoud de morele schade bij consolidatie constant geacht.