Tussen ondernemingen bedraagt de betalingstermijn 30 dagen tenzij anders overeengekomen en zonder dat de termijn langer mag zijn dan 60 dagen.
Het is een totaal misverstand dat er een verplichting bestaat om een betalingstermijn van 30 dagen toe te staan voor de betaling van facturen.
De regel van 30 dagen geldt enkel wanneer er geen betalingstermijn werd overeengekomen.
Het is dus perfect wettelijk om contante betaling (lees: onmiddellijke betaling) te vragen, dan wel betaling binnen de 7 dagen of binnen de 15 dagen…
Een vaak gebruikte techniek om het betalingsverkeer te bespoedigen is het geven van een skonto van bijvoorbeeld 2 % bij betaling binnen de 3 dagen of binnen de 5 dagen waarbij dan best een uiterste betaaltermijn wordt vermeld.
Een klant heeft nooit het recht een korting op de factuur toe te passen voor contante betaling wanneer u zelf geen korting voor contante betaling voorziet.
De wet voorziet een uiterste maximale betalingstermijn van grote ondernemingen ten aanzien van een KMO van 60 dagen voor zover deze conventioneel is overeengekomen en zonder dat grote ondernemingen een langere termijn dan 60 dagen mogen afdwingen. In afwezigheid van overeengekomen betalingstermijn dienen grote ondernemingen steeds binnen de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen betalen.
De termijn van 60 dagen kan niet langer worden uitgebreid met termijnen ter verificatie. In de praktijk maakten bepaalde spelers in het handelsverkeer gebruik van een voorafgaande termijn van 30 dagen ter verificatie van de goederen of diensten om pas hierna de betalingstermijn te laten lopen, waardoor in praktijk er toch een termijn van 90 dagen kon bekomen worden). Welnu door de wet van 15 juli 2021tot wijziging van de wet betalingsachterstand van 2 augustus 2002 wordt de cumulatie van de verificatietermijn en de betalingstermijn verboden. De procedure voor aanvaarding of controle van de goederen of diensten mag niet meer gebruikt om de feitelijke betalingstermijn te rekken. De nieuwe tekst luidt:
“Indien de wet of de overeenkomst voorziet in een procedure voor aanvaarding of controle ter verificatie van de conformiteit van de goederen of diensten met de overeenkomst, maakt de termijn voor deze verificatie integraal deel uit van de betalingstermijn”.
Ingevolge de wet werd van 14 augustus 2021 ter wijziging van de wet van 2 augustus 2002 is vanaf 1 februari 2022 elke langere termijn dan 60 dagen nietig.
Voorheen gold de maximum termijn in het geval de schuldeiser een kmo was, ten aanzien van schuldenaars die geen kmo waren.
Maar vanaf 1 februari 2020 wordt de maximum termijn uitgebreid naar alle handelstransacties, ongeacht de grootte van de ondernemingen.
Met consumenten kunnen nog steeds langere betalingstermijnen afspreken met hun schuldeisers.
Uittreksel uit de wet van 2 augustus betreffende de bestrijding van de betalingsachterstand bij handelstransacties, zoals aangepast in laatste versie:
Art. 4.[1 § 1. Indien er in de overeenkomst geen datum of termijn voor betaling is vastgesteld, dient elke betaling tot vergoeding van een handelstransactie tussen ondernemingen te gebeuren binnen een termijn van dertig kalenderdagen te rekenen vanaf de dag volgend op die :
1° van de ontvangst door de schuldenaar van de factuur of een gelijkwaardig verzoek tot betaling, of
2° van de ontvangst van de goederen of diensten, indien de datum van ontvangst van de factuur of het gelijkwaardig verzoek tot betaling niet vaststaat of indien de schuldenaar de factuur of het gelijkwaardig verzoek tot betaling eerder ontvangt dan [3 de goederen of diensten.]3
3° [3 ...]3
[3 Onverminderd artikel 7, kunnen partijen een betalingstermijn overeenkomen die niet meer dan zestig kalenderdagen mag bedragen. Een beding in een overeenkomst dat voorziet in een langere betalingstermijn wordt voor niet geschreven gehouden.]3
[3 Onverminderd artikel 7, kan de Koning in afwijking van het tweede lid, na advies van de Hoge Raad voor de Zelfstandigen en de Kleine en Middelgrote Ondernemingen, bedoeld in artikel 2, 3°, van de wet van 24 april 2014 betreffende de organisatie van de vertegenwoordiging van de zelfstandigen en de kmo's, voor bepaalde sectoren een langere betalingstermijn dan zestig kalenderdagen toestaan.]3
[3 Indien de wet of de overeenkomst voorziet in een procedure voor aanvaarding of controle ter verificatie van de conformiteit van de goederen of diensten met de overeenkomst, maakt de termijn voor deze verificatie integraal deel uit van de betalingstermijn bedoeld in het eerste, tweede of derde lid.]3
[3 In geen geval mag de ontvangstdatum van de factuur bij contractuele overeenkomst tussen schuldenaar en schuldeiser worden vastgelegd. Uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of prestatie van de diensten voorziet de schuldenaar de schuldeiser van alle informatie die nodig is om de factuur te kunnen uitreiken.]3
§ 2. Indien er in de overeenkomst geen datum of termijn voor betaling is vastgesteld, dient elke betaling tot vergoeding van een handelstransactie tussen ondernemingen en overheidsinstanties, waarbij de schuldenaar een overheidsinstantie is, te gebeuren binnen een termijn van dertig kalenderdagen te rekenen vanaf de dag volgend op die :
1° van de ontvangst door de schuldenaar van de factuur of een gelijkwaardig verzoek tot betaling, of
2° van de ontvangst van de goederen of diensten, indien de datum van ontvangst van de factuur of het gelijkwaardig verzoek tot betaling niet vaststaat of indien de schuldenaar de factuur of het gelijkwaardig verzoek tot betaling eerder ontvangt dan [3 de goederen of diensten.]3
3° [3 ...]3
In afwijking van het eerste lid kunnen partijen een langere betalingstermijn overeenkomen, voor zover dit objectief wordt gerechtvaardigd door de bijzondere aard of door bepaalde elementen van de overeenkomst; deze tussen partijen overeengekomen betalingstermijn mag niet meer dan zestig kalenderdagen bedragen. [2 Partijen kunnen evenwel geen uiterste dag van betaling overeenkomen van meer dan zestig dagen, indien de schuldeiser een kmo is en de schuldenaar geen kmo is. Een beding in een overeenkomst in strijd met de vorige zin wordt voor niet geschreven gehouden.]2
In afwijking van het eerste lid en zonder dat partijen een langere betalingstermijn kunnen overeenkomen, bedraagt de betalingstermijn 60 kalenderdagen voor gezondheidsorganisaties die erkend worden door de in de artikelen 128, 130, 135 en 138 van de Grondwet bedoelde overheden.
In geen geval mag de ontvangstdatum van de factuur bij contractuele overeenkomst tussen schuldenaar en schuldeiser worden vastgelegd. [3 Uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of prestatie van de diensten voorziet de schuldenaar de schuldeiser van alle informatie die nodig is om de factuur te kunnen uitreiken.]3
[3 Indien de wet of de overeenkomst voorziet in een procedure voor aanvaarding of controle ter verificatie van de conformiteit van de goederen of diensten met de overeenkomst, maakt de termijn voor deze verificatie integraal deel uit van de betalingstermijn bedoeld in het eerste of tweede lid.]3
§ 3. In afwijking van paragrafen 1 en 2, kunnen partijen betalingsregelingen met betaling in termijnen overeenkomen. In dergelijke gevallen worden, indien een van de afbetalingstermijnen niet op de afgesproken datum worden voldaan, de interest en de vergoeding uitsluitend berekend over de achterstallige bedragen.]1
----------
(1)<W 2013-11-22/12, art. 6, 004; Inwerkingtreding : 16-03-2013>
(2)<W 2019-05-28/16, art. 3, 009; Inwerkingtreding : 29-04-2020>
(3)<W 2021-08-14/12, art. 2, 010; Inwerkingtreding : 01-02-2022>