Conditio sine qua non
Noodzakelijke voorwaarde
Voorwaarde zonder dewelke niet
Duidelijker "voorwaarde zonder welke (het gevolg) niet (zou ingetreden zijn)".
"Conditio sine qua non" is een afschuwelijk keukenlatijn, dat evenwel ingeburgerd werd.
Er zijn inderdaad veel woorden die in het Latijn op "itio" eindigen en hoogdravend intellectueel aandoen. Maar "conditio" betekent in het Latijn niets anders dan "het kruiden van gerechten of het het inmaken van fruit.
Middeleeuwse schrijvers verwarden "conditio" met "condicio"
"condicio" in het Latijn betekent:
overeenkomst, contract, stipulering, pact, voorstel, voorwaarde, eis
en figuurlijk ironisch: "huwelijksaanzoek, huwelijksband, bruid, bruidegom, een liefdesverhouding (affaire), minnaar, minnares.
Ook:
Uitwendige toestand, omstandigheid, rangorde
De juiste (weliswaar onvoldoende gekende en niet algemeen aanvaarde schrijfwijze zou dus moeten zijn:
"Condicio sine qua non".
Maar de ontelbaar gekopieerde kemel van een monnik, die enkel Frans en keukenlatijn kende, raakte zo verspreid, tot niemand het meer wist en dook op in het dagelijks Frans, het Nederlands en het Engels.
Aldus schrijven we "conditie" in de zin van lichamelijke dan wel psychische conditie al evenzeer verkeerd en zouden we moeten schrijven over onze condicie, of beter toestand.
In het Spaans schrijven we "condición sine qua non"
In het Duits: wordt "unter keiner Bedingung" in het Latijn geciteerd als: "nulla condicione"
Italiaans: "par condicio"