Fiducre is een speler in de schuldindustie, die deel uitmaakt van de ING Groep
Fiducre treedt de ene keer op als een gewoon incassokantoor maar vaak ook als opkoper van verloren gewaande vorderingen.
Wanneer Fiducre optreedt als incassokantoor, heeft zij geen enkele bevoegdheid of hoedanigheid om in rechte op te treden en beperkt haar tussenkomst zich in de regel tot hetgeen alle incasso-kantoren doen, zijnde dreigende taal uiten in brieven, telefoons, huisbezoeken.
De wetgever heeft geen vertrouwen gesteld in zogenaamde incasso-inspecteurs die aan huis komen aanbellen. De wet verbiedt deze huisbezoeken tenzij het personage aan de deur zijn correcte hoedanigheid meedeelt en aan de consument de kennis geeft dat hij niet moet binnengelaten worden en door de burger onmiddellijk aan de deur kan worden gezet, hetgeen de verstandige burger ook doet.
Incasso-inspecteurs laten vaak dreigende kaartjes in de brievenbus van schuldenaars achter met verzoek hen op te bellen. Vaak volgen hierna intimidaties en verontrusting. Ernstige schuldeisers met een beetje fatsoen komen mensen niet storen in hun privacy.
Ofwel kan een schuldenaar niet betalen en zou betaling hem in de armoede brengen, ofwel wil hij niet betalen, omdat een schuld betwist wordt. Een betwisting kan beslecht worden door de rechtbank en niet door een incasso-inspecteurs.
Incasso-inspecteurs zijn al helemaal niet geplaatst om met onvermogen om te gaan, gezien, zij het belang van de schuldeiser dienen en het insolventierecht precies heel wat rechten aan een schuldenaar verlenen die juist de belangen van de schuldeiser dien, maar de schuldenaar beschermen in zijn menselijke waardigheid, die veel belangrijker wordt geacht dan de rechten van de schuldeiser op betaling.
Ten aanzien van onvermogende schuldenaars draagt de schuldenaar het risico van de onbetaalbare schuld. Dit economische risico heeft hij genomen bij het toestaan van het krediet of het afsluiten van de transactie. Hij heeft zich hiertegen ingedekt door een krediet verzekering aan te gaan of door het risico te berekenen en dan te verrekenen met zijn winsten die hij maakt in andere zaken. Deze winsten worden voldoende hoog gehouden om de risico’s te dekken en contracten af te schrijven om dan voor een prikje te verkopen of te laten invorderen door ondernemingen in de schuldindustrie.
Deze schuldindustrie tracht zo weinig mogelijk kosten te maken en gebruikt de intimidatie, desnoods aan huis met dreigende taal als middel tot invordering. Welnu de wet heeft middelen van invorderen ter beschikking gesteld, waarbij de rechten van de schuldenaar worden gerespecteerd, maar geen middelen van intimidatie
De bedoeling van de wetgever was elke intimidatie of inhoudsloze dreiging te verhinderen. Goed geïnformeerde burgers kennen hun rechten en verzoeken de betrokken "inspecteur" onmiddellijk te vertrekken, laten hem niet binnen, of doen gewoon hun deur voor zijn neus dicht en laten deze gesloten. Indien het personage niet vertrekt kan de burger gewoon de politie opbellen met verzoek tot interventie, wegens huisvredebreuk en verstoring van de bij wet gewaarborgde privacy en rust en schending van de wet op de minnelijke invordering van de consument. Op een bepaald ogenblik bij de totstandkoming van deze wetgeving werd zelfs overwogen om incassokantoren buiten de wet te stellen en hun verdere tussenkomsten gewoonweg te verbieden. Finaal werden ze niet verboden, maar is hun tussenkomst onderworpen aan strenge regels.
De burger weet inmiddels ook dat incassokantoren papieren tijgers zijn die weliswaar blaffen, zonder te bijten., Zij kunnen geen dagvaardingen uitsturen of beslag laten leggen en kunnen enkel maar dreigen. Miauwende katten vangen geen muizen.
Brieven van incassokantoren, worden best genegeerd. In de regel betreft één en ander loutere intimidatie van burgers die niet kunnen betalen (vaak door schuld van de kredietgevers) of niet willen betalen omdat de vordering betwist wordt. Dit kan omdat zij oordelen dat het krediet al te roekeloos werd verleend met onvoldoende informatie of omdat de wet op consumentenkrediet of het wetboek van economisch recht niet werd nageleefd.
Fiducre wordt niet betaald door de schuldeiser waarvoor ze optreden, maar stellen zich op hun website voor als tussenpersoon, die haar kosten verhaalt op de schuldenaar, hetgeen kan leiden tot onwettige toestanden.
Wanneer Fiducre optreedt als opkoper van vorderingen, dient de consument te beseffen dat dit wel eens (en wel meer dan eens), door de schuldeiser afgeschreven oude vorderingen zijn die voor een belachelijk lage prijs in bulk werden opgekocht, omwille van betwisting, dan wel omdat het om (zeer) oude schulden gaat.
Fiducré maakt op haar website zelfs reclame om afgeschreven vorderingen van schuldeisers en banken over te kopen. Zij stellen letterlijk in hun reclame gericht aan schuldeisers: "Op die manier hebt u de mogelijkheid om de eventuele minderwaarde onmiddellijk als verlies te boeken en ze op die manier af te schrijven".
Die vorderingen zijn dan niet alleen betwistbaar maar kunnen zelfs verjaard zijn. Hierbij is elke reactie van de schuldenaar, elke brief, elke e-mail, zelfs elk contact gevaarlijk, omdat schuldeisers van oude verjaarde vorderingen met alle middelen een reactie tracht uit te lokken die als erkenning van de schuld wordt aanzien, waardoor het voordeel van de verjaring tenietgaat.
In theorie kan een opkoper van oude verloren gewaande schulden dagvaarden, waarbij de schuldenaar zich dan kan verdedigen, de verjaring inroepen, dan wel bezwaren op andere gronden. Maar waarom zouden ze dagvaarden en grote kosten maken wanneer de oorspronkelijke schuldeiser de vordering reeds heeft afgeschreven als oninbaar.
Overigens indien ze voor elke schuld zouden dagvaarden, dan zouden ze op de korstte tijd failliet zijn omdat in massa dagvaarden meer kosten dan baten oplevert. De gerechtelijke procedure is dan ook eerder uitzonderlijk, waarbij er steeds kans bestaat op gedegen verweer met mogelijke afwijzing van de vordering.
Blijft een incassokantoor u lastigvallen dan kan u hen negeren. Negeren is één van de sterkste reacties. Elke reactie houdt het dossier actief. Indien zij uitzonderlijk zouden procederen, moeten ze de schuldvering overgekocht hebben en in de meeste gevallen zullen zij niet dagvaarden. Doen zij het toch dan dient u te beseffen dat een dagvaarding zeker geen beslag is, maar een uitnodiging om voor de rechtbank te verschijnen alwaar u uw verdediging kan laten gelden.
Incassokantoren of opkopers van verloren vorderingen kan u ook duidelijk maken dat de vordering betwist wordt, dat invorderen gebeurt in een wettelijk kader en niet middels verontrusting of dreiging aan het adres van de burgers en u bij verdere tussenkomsten klacht zult neerleggen bij de politie wegens belaging, bedreiging en ongewenste communicatie, dan wel bij de FOD Economie.
Een schuldeiser of incassokantoor mag immers hoogstens enkele keren aanmanen, maar niet blijven verontrusten. Het recht tot ambeteren en mensen bang maken bestaat niet. Wie dit toch doet (ook als schuldeiser of incassokantoor kan gestraft worden. Misbruik van telecommunicatie wordt overigens zwaar bestraft.
Sommige schuldeisers en ook Fiducre schakelen soms deurwaarders in die niet dagvaarden, maar een schrijven sturen tot minnelijke invordering van de schuld. Let wel in die brief moet letterlijk staan dat de brief geen dagvaarding of beslag inhoudt, maar in feite neerkomt op een aanmaning. Wanneer een schuldeiser vaststelt dat zijn intimidatie geen effect heeft durft hij wel eens een aanmaning te laten versturen middels een deurwaarder. Aldus wordt het briefhoofd van een gerechtsdeurwaarder alleen maar gebruikt om indruk te maken.
Een ernstige schuldeiser stuurt hoogstens drie aanmaningen. Na de aanmaning gaat hij over tot dagvaarding of schrijft hij de vordering af. Een schuldeiser niet blijft zaniken en dreigen of een incasso-kantoor inschakelt meent het niet ernstig en beslist in feite om geen kosten te maken, behoudens een computer brieven te laten schrijven of om een incasso-kantoor in te schakelen. Dit kost hem niets (behoudens een eerder symbolische som indien hij de verloren gewaande vordering verkoopt voor een eerder symbolisch bedrag, waarna hij de vordering ook fiscaal kan afschrijven). Doet hij beroep op een incassokantoor ter invordering dan ontvangt hij een percentage van de schuld en blijft een groot deel in handen van het incassokantoor, zonder dat hij moet kosten maken. Een incassokantoor verdient haar geld door aanmaningen. Procedures voeren, waarbij de consument dan nog de schuld kan betwisten doet hij uitzonderlijk, gelet op de hoge kosten verbonden aan de procedure, kosten die hij zoveel mogelijk wil vermijden.
Een incassokantoor dat vorderingen heeft opgekocht is overigens nooit zeker dat zij een schuldenaar kan dwingen tot betaling wanneer zij dagvaardt. Immers, de schuldenaar kan alle rechten van verdediging laten gelden voor de rechtbank, zowel ten aanzien van het incassokantoor als ten aanzien van de oorspronkelijke schuldeiser, zo is het mogelijk dat de vordering fors wordt vermindert of zelfs door de rechter wordt afgewezen, waardoor de schuldenaar het proces wint. Indien het incassokantoor of de schuldeiser de zaak toch wint, weten zij nooit of de schuldenaar voldoende solvabel zal zijn of onvermogend, waarna de schuldeiser of het incassokantoor alleen maar verder kosten kan maken bij gebreke aan recuperatiemogelijkheid en verliest de schuldeiser finaal, ondanks een procedure en heeft hij niet recupereerbare kosten gemaakt.
Toen de dieren nog spraken en een gemiddelde burger nog een gemiddeld vermogen had waardoor hij zelf tegenslagen kon opvangen en nog onvoldoende geïnformeerd was, maakten velen in de schuldindustrie grote winsten met invorderingen, waarbij hoge kosten en interesten konden doorgerekend. Nu de burger beter geïnformeerd is en ook meer rechten heeft gekregen, kan hij een vuist maken tegen het onmogelijke en wordt hij niet meer aangeschoten of opgejaagd wild, waardoor hij in permanente angst leeft. De burger kan de rollen omdraaien.
Overigens, de schuldeiser heeft de bewijslast van zijn vordering. De schuldenaar kan aantonen dat de vordering niet voldoet aan de wettelijke voorwaarden, kan tegeneisen instellen, kan de verjaring inroepen en als hij onvermogend is, de rechten van onvermogenden inroepen.
Het oordeel van de wetgever
Dit oordeel over incassokantoren is niet alleen het oordeel van de auteur van deze bijdrage maar ook van de wetgever:
Met de goedkeuring van de wet van 20 december 2002 wilde de wetgever reageren op klachten tegen incassobureaus waarop ondernemingen en leveranciers herhaaldelijk een beroep doen.
“Incassobureaus treden veelal op door middel van dreigbrieven en -telefoons. De driestheid van hun optreden leidt maar al te vaak tot manifeste intimidatiepraktijken. Een veel voorkomende klacht betreft het dreigen met invorderingsmaatregelen waartoe zij geen enkele bevoegdheid hebben, zoals de inbeslagneming van de goederen van de schuldenaar. Soms proberen incassobureaus ook de betaling van de invorderingskosten door de schuldenaar te verkrijgen, ook al wordt dit door de wet verboden.
“De praktijk van de invordering van schulden tegen betaling is zeer betwistbaar. Incassobureaus gaan over tot de invordering van schulden zodra zij daartoe van een klant opdracht hebben gekregen. De vraag of de schuld wel enige grondslag heeft, komt daarbij niet aan de orde. Het nefaste gevolg daarvan is dat consumenten zodanig onder druk worden gezet dat zij, onzeker over de rechten die zij kunnen doen gelden, uiteindelijk tot betaling overgaan. Zo komt het zelfs voor dat betaling wordt geëist van producten die niet eens werden besteld.
“De werking van de incassobureaus vermindert ook de kansen dat een afbetalingsregeling tot stand komt. Aangezien incassobureaus doorgaans worden vergoed met een commissie op basis van de gerecupereerde bedragen van de schuldvordering, hebben zij weinig belang bij een akkoord over een betalingsuitstel.
[...]
“Dit wetsvoorstel strekt ertoe de commerciële invorderingspraktijken tegen consumenten te verbieden. De praktijk wijst immers uit dat het opleggen van gedragsregels weinig of geen resultaten met zich meebrengt. Voorts dient men zich vragen te stellen over de opportuniteit van invorderingsactiviteiten tegen betaling buiten de gewone gerechtelijke weg. De incassobureaus beschikken immers over geen enkele door de wet toegekende bevoegdheid. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat hun activiteiten zo vaak tot onwettige praktijken leiden” (Parl.St. Kamer 1999-2000, DOC 50-0223/001, p. 3 en 4).
Met de goedkeuring van de economische herstelwet van 27 maart 2009 heeft de wetgever het toepassingsgebied van de wet van 20 december 2002 uitgebreid teneinde,
In de verantwoording van het amendement van de Regering dat aan de oorsprong van die bepalingen ligt, werd aangegeven:
Het oordeel van de wetgever over de minnelijke invordering door een gerechtsdeurwaarder:
“Inderdaad, het [minnelijke invordering door een gerechtsdeurwaarder] gaat niet om een wettelijke opdracht bepaald in artikel 516 van het Gerechtelijk Wetboek, maar over een buitenwettelijke en buitengerechtelijke procedure in het kader van dewelke de gerechtsdeurwaarders niet optreden in hun ambt van ministerieel en openbaar ambtenaar, maar alleen als mandataris van hun cliënt.
“Deze maatregel stelt zich tot doel om het maatschappelijke en economische evenwicht te herstellen, enerzijds door bepaalde praktijken te beteugelen en anderzijds door het opnieuw garanderen van eerlijke concurrentie.
Veel consumenten, en in het bijzonder de zwaksten, maken zelden het onderscheid tussen minnelijke invordering en gerechtelijke invordering zodra de minnelijke invordering wordt uitgevoerd door een advocaat of een gerechtsdeurwaarder. Het briefhoofd, het zegel, de gehanteerde taal en het statuut van deze beroepen zorgen ervoor dat er bij de consumenten verwarring ontstaat met betrekking tot zijn rechten en plichten. Een verklarende en zichtbare vermelding op de briefwisseling, die wijst op het minnelijke karakter van deze handeling, maakt een einde aan deze verwarring” (Parl.St. Kamer 2008-09, DOC 52-1788/004, p. 2 en 3).
Spijtig genoeg is de wetgever niet in zijn opdracht geslaagd. Door de verplichte vermelding op de brief van de gerechtsdeurwaarder dat de brief geen dagvaarding of beslag inhoudt, maar enkel een minnelijke aanmaning, blijven de woorden “dagvaarding” en “beslag” in de oren van de verzwakte mensen toch hangen, met het beeld van schrikgodinnen, waarbij het woordje niet hen onvoldoende gerust stelt.
Verder kan verwezen worden naar de bijdrage van Knack van 29/03/2023, Incassobureaus vorderen illegaal miljoenen bij de onwetende consument:
"...documenten bewijzen dat tot op de dag van vandaag voor vele miljoenen aan onwettige schadevergoedingen worden geïncasseerd.
In de Belgische en de Europese wetgeving geldt het principe van de afdwingbaarheid en wederkerigheid van de factuurvoorwaarden. Samengevat wil dat zeggen dat een bedrijf alleen een schadevergoeding voor onbetaalde facturen mag aanrekenen als in de factuurvoorwaarden van dat bedrijf – ‘de kleine lettertjes’ – staat dat de klant recht heeft op dezelfde behandeling als dat bedrijf zelf in gebreke wordt gesteld, als het bijvoorbeeld een verkeerd aangerekend bedrag niet op tijd terugbetaalt aan de klant.
Wat blijkt nu in de praktijk? In 80 tot 90 procent van de gevallen staat die wederkerigheid niet in de factuurwaarden. Incassobedrijven die dan toch een schadevergoeding aanrekenen, overtreden dus de wet."
Meer informatie en advies?
Voor een consultatie op ons kantoor met nazicht van schuldvorderingen, advies, antwoorden op uw vragen en voorstel van aanpak, betaalt u 150 euro inclusief BTW.
Wij werken ook voor andere advocaten die onze hulp kunnen inroepen bij betwistingen van consumentenkredieten.
Opgelet: Deze tekst omvat slechts een gedeeltelijke inhoud
Word ook lid en lees onbeperkt alle bijdragen.
Dagvaardingen louter om de verjaring te schuiten.
Stafhouder Erdman en de rechtsgeleerde de Leval wezen er reeds op dat heel wat vorderingen niet worden ingesteld om een beslissing te krijgen, “maar wel met het oog op het stuitende effect van de verjaring die niet enkel de betekening van een dagvaarding, maar ook de inschrijving op de rol vereist”.
“Dat leidt tot een nutteloze overbelasting van de rechtscolleges die zou kunnen worden vermeden.”
(Parl.St. Senaat BZ 2010, nr. 5-145/1, p. 1 en 2).
De mening van het Grondwettelijk Hof en wetgever over incassokantoren
Incassokantoren hebben in een procedure voor het Grondwettelijk hof geprobeerd om rechtstreeks minnelijke invorderingen met verjaring stuitende werking te mogen versturen. Zij kregen van het Grondwettelijk hof lik op stuk (Arrest van 10 december 2014 nr. 181/2014. In dit arrest werd onder meer gesteld
Het arrest oordeelde dat de aard van hun activiteit redelijkerwijs verantwoordt dat zij worden uitgesloten van het toepassingsgebied van de wet met betrekking tot de wet op de minnelijke invordering op de consument.
Zoals is aangegeven in de parlementaire voorbereiding van de wet van 20 december 2002 vermeld, hebben dergelijke bureaus immers weinig belang bij een minnelijke regeling, aangezien hun vergoeding bestaat in een commissie op de bedragen van de schuldvordering die zij moeten invorderen. Eveneens uitgaande van de vaststelling dat talrijke klachten tegen de praktijken van die bureaus werden geformuleerd, heeft de wetgever hun activiteiten willen reglementeren.
Voorwaarden om de verjaring te stuiten door erkenning van de schuldenaar:
Een debiteur kan steeds minnelijk een schuld erkennen en met de betaling instemmen, en aldus aan de verjaring verzaken. Volgens de rechtspraak kan een erkenning enkel stuitende werking hebben indien:
(zie: LEBON, C., "Verjaring", in in X., Bijzondere overeenkomsten. Artikelsgewijze commentaar met overzicht van rechtspraak en rechtsleer, Kluwer, losbladig, 31 augustus 2014, IV. Commentaar Verbintenissenrecht, Titel I, Hfdst. 5, Afd. 7, p. 81)
Indien in oude vorderingen een schuldenaar de laatste 10 jaar de schuld niet heeft erkend en er ook geen verjaringstuitend bevel is tussengekomen is de vordering derhalve verjaard, zelfs indien er betalingen werden uitgevoerd waaraan geen erkenning van schuld werd gekoppeld.
Betalingen worden niet bewezen door een blad papier zonder aanduiding van namen van partijen, nl. een gekopieerde tabel met een zestal data, de melding "virement Alcredima in", en bedragen die hetzij willekeurig zijn of waaruit de rechtbank in elk geval niet kan afleiden dat ze iets met het krediet te maken hebben.
Fiducre en verjaring
In een procedure gevoerd voor de rechtbank van eerste aanleg van West-Vlaanderen (16/90/A-04.11.2016) meende Fiducre te moeten stellen dat de ingeroepen verjaring gestuit zou zijn door betalingen. De rechtbank erkende niettegenstaande ingeroepen betalingen, de stuiting niet en stelde dat de oude vordering van Fiducre verjaard was.
De rechtbank oordeelde:
“P.V. werpt op dat de vordering is verjaard overeenkomstig art. 2262bis en 2277 B.W. Fiducré NV stelt zelf dat de tienjarige verjaringstermijn pas is beginnen lopen op 27 juli 1998, dit is datum van inwerkingtreding van het (toen) nieuwe art. 2262bis BW dat bepaalt dat alle persoonlijke rechtsvorderingen verjaren door verloop van tien jaar.
Aldus is de vordering in principe verjaard op 28 juli 2008.
Fiducré NV meent evenwel dat de verjaring zou zijn gestuit door de betalingen van 28 maart 2003, 8 januari 2004 en 6 januari 2005.
Zij stelt dat gedeeltelijke betalingen een uitdrukkelijke erkenning van schuld zijn. Ult het stuk 6 van Fiducré NV, dat deze betalingen zou dienen aan te tonen, kan de rechtbank echter niet afleiden dat P.V. betalingen zou hebben gedaan aan Fiducré NV die specifiek in verband staan met het krediet waarvan de terugbetaling nu wordt benaarstigd.
Het gaat om een blad papier zonder aanduiding van namen van partijen, nl. een gekopieerde tabel met een zestal data, de melding "virement Alcredima in", en bedragen die hetzij willekeurig zijn of waaruit de rechtbank in elk geval niet kan afleiden dat ze iets met het krediet te maken hebben.
Uit dit stuk, noch uit enig ander stuk, kan de rechtbank een erkenning van schuld afleiden.
Ook de twee brieven van 15 december 2006 en 19 september 2007 overtuigen de rechtbank niet dat P.V. zijn schuld heeft willen erkennen.
De rechtbank oordeelt dat P.V. door te schrijven dat hij niet in staat was het krediet terug te betalen, niet zijn schuld heeft erkend, en niet heeft willen verzaken aan het voordeel van de verjaring.
De boodschap van zijn brief was dat hij de schuld niet zou betalen, al was het maar omdat hij daartoe de middelen niet had. Wanneer hij schrijft dat het misschien anders zou zijn mocht hij meer middelen hebben, verschaft hij daarmee niet de vereiste afdoende zekerheid van een erkenning van schuld.
De vordering van Fiducré NV is verjaard en dient te worden afgewezen.”
De Vrederechter van Dendermonde-Hamme oordeelde bij vonnis van 23 juni 2016:
“De verjaring op grond van art. 2262bis B.W.
Art. 2262bis § 1 B.W. bepaalt dat alle persoonlijke rechtsvorderingen verjaren door verloop van 10 jaar.
De vordering strekt tot terugbetaling van een consumentenkrediet dat ontbonden is op 01.10.2002. Bij afwezigheid van enige stuitingsdaad zou de vordering dus verjaard zijn op 01.10.2012.
Eiseres is echter van oordeel dat de verjaring is gestuit omdat verweerder voor het verstrijken van de verjaringstermijn een aantal vrijwillige betalingen heeft uitgevoerd waarvan de laatste moet worden gesitueerd op 01.03.2012. Bovendien verwijst eiseres naar het feit dat verweerder in 2008 nog om afbetalingsfaciliteiten heeft verzocht. Deze houding houdt volgens eiseres een daad van erkenning van schuld in die de verjaring stuit.
Art. 2248 B.W. bepaalt:
"De erkenning van het recht van hem tegen wie de verjaring loopt, door de schuldenaar of bezitter gedaan, stuit de verjaring."
Nu de vordering van eiseres bij afwezigheid van enige stuitingsdaad zou verjaren op 01.10.2012, behoort het bij toepassing van art. 870 Ger.W. aan eiseres om het bestaan van eventuele stuitingsdaden te bewijzen.
Een debiteur kan steeds minnelijk een schuld erkennen en met de betaling instemmen, en aldus de verjaring niet inroepen. Zo een erkenning kan stilzwijgend zijn en voortvloeien uit een gedeeltelijke betaling (Vred. St.-Truiden, 16 oktober 2007, T.Vred.,2009, 302 en A. VAN OEVELEN, "Algemeen overzicht van de bevrijdende verjaring en de vervaltermijnen in het Belgisch privaatrecht", T.P.R.,1987, 1812, nr. 50).
Volgens de rechtspraak kan een erkenning enkel stuitende werking hebben indien:
de erkenning betrekking heeft op een verjaring die nog niet is verkregen; de erkenning gericht is aan de schuldeiser;
de erkenning afkomstig is van de schuldenaar zelf en niet van een derde die in de zaak betrokken is;
de erkenning het gevolg is van een vrijwillige handeling;
de erkenning, die wordt beschouwd als een bekentenis, geen betrekking heeft op zaken waarover krachtens de wet niet kan worden beschikt of waarover geen dading kan worden aangegaan.
(zie: LEBON, C., "Verjaring", in X., Bijzondere overeenkomsten. Artikelsgewijze commentaar met overzicht van rechtspraak en rechtsleer, Kluwer, losbladig, 31 augustus 2014, IV. Commentaar Verbintenissenrecht, Titel I, Hfdst. 5, Afd. 7, p. 81)
De door verweerder in de periode 2002-2003 uitgevoerde betalingen zijn hierbij niet relevant, vermits deze de verjaring enkel zouden stuiten tot 2013.
Resten dus enkel de twee kleine betalingen die zijn uitgevoerd op 28.02 en 01.03.2012.
Uit het door eiseres voorgelegde stuk 23 blijkt dat zij deze twee kleine betalingen heeft ontvangen via het ABW. Dit wijst erop dat zij deze betalingen heeft bekomen ingevolge het beslag op de werkloosheidsuitkering van verweerder.
Een eerder symbolische betaling die eiseres heeft bekomen in uitvoering van een door haar gelegd loonbeslag, voldoet niet aan de vereiste van "vrijwilligheid" waaraan een betaling moet voldoen om als erkenning van een recht te worden aangezien in het kader van art. 2248 B.W.
De twee kleine betalingen die eiseres heeft bekomen via het ABVV kunnen derhalve niet worden aangezien als stuitingsdaad.
Voorts verwijst eiseres naar het feit dat verweerder in de loop van 2008 om een afbetalingsplan zou hebben gevraagd.
De stukken Die eiseres voorlegt om dit verzoek tot het opstellen van een afbetalingsplan te staven, betreffen echter stukken die opgesteld zijn door eiseres zelf (stukken 10 en 11}.
Deze stukken gaan dus niet uit van verweerder. Eiseres kan zichzelf geen bewijs verschaffen. Het blijkt uit niets dat verweerder effectief vragende partij was voor het opstellen van een afbetalingsplan.
Ook het feit dat eiseres zelf aan verweerder een afbetalingsplan heeft voorgesteld kan dus niet worden aangezien als een stuitingsdaad.
Gevolg.
Het wordt niet betwist dat de vordering van eiseres ressorteert onder de 10-jarige verjaringstermijn van art. 2262bis B.W.
Nu de schuld van verweerder opeisbaar is geworden op 01.10.2002 en er tussen 25.08.2005 en 25.08.2015 (datum van dagvaarding) geen enkele stuitingsdaad werd verricht, is de vordering van eiseres verjaard.
Door deze verjaring is verweerder van zijn terugbetalingsverbintenis bevrijd en de vordering derhalve ongegrond.
Nu de vordering ongegrond is, moet eiseres worden veroordeeld tot de gerechtskosten.”
Gedwongen betalen stuiten de verjaring niet en een betaling via loonoverdracht of vraag tot afbetaling stuit de verjaring niet:
Het Hof van Cassatie oordeelde in haar arrest van 29/11/2013, RW 2014-2015, 939 dat wanneer een schuldenaar onder dwang een verjaarde schuld betaald of erkend die erkenning of betaling niet bindend is voor de schuldenaar en dat elke aldus onder dwang gedane betaling kan worden teruggevorderd.
Zie ook: Rechtbank Eerste aanleg Dendermonde 02/11/2017, A.R. 16/2406/ A
Fiducré/M.E.
Samenvatting
Indien de betaling niet op vrijwillige basis gebeurt, maar het gevolg is van een gedwongen uitvoering, is er geen sprake van een stuitende schulderkenning. (DE RUYSSCHER, M., Burgerlijke stuiting van de bevrijdende verjaring: een stand van zaken, RW, 2013-14, 853).
Naar het oordeel van de rechtbank kunnen de betalingen, die in het kader van deze loonoverdracht bekomen werden niet als een schulderkenning aanzien worden omdat ze geenszins vrijwillig gebeurden.
Wanneer de schuldeiser inroept dat de schuldvordering niet verjaard is door stuiting ingevolge de aanvraag van een afbetalingsplan, waarbij deze vraag overigens enkel wordt bewezen door een brief van de schuldeiser zelf, dan kan de erkenning van de schuld en dus de stuiting van de verjaring niet weerhouden worden. Laat staan dat er een stuk voor handen ligt waaruit duidelijk en ondubbelzinnig de erkenning van de (integrale) schuld blijkt.
Een schulderkenning met stuitende werking moet vrijwillig zijn en uitgaan uitgaan van de schuldenaar en niet van een derde (vgl. Cass. 18 november 1996, JTT 1997, p. 26, C. Lebon, « Tenietgaan van verbintenissen - Verjaring - Stuiting van verjaring » in Bijzondere overeenkomsten -Artikelsgewijze cómméntaar, KIuwer, Jura, tl, hoofdstuk V,-afd: 7). Voor de vereiste van de vrijwilligheid van de betaling als voorwaarde voor de stuitende werking van de erkenning zie Cass. 13 november 1995; www.juridat.be; C. Lebon, « Stuiting, schorsing en verlenging van de verjaringstermijn », in Verjaring in het privaatrecht : weet de avond wat de morgen breng, KIuwer, p. 10, M. Jourdan, op.cit., p. 89, De Page, Traité élémentaire, 1957, p. 1076, nr. 1194- geciteerd door het arrest van het Arbeidshof Brussel van 28 juni 2012, JIT, 2012, 431 en eigen onderlijning rechtbank).
Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde - zitting van 2 NOVEMBER 2017 A.R. 16/2406/A
Vonnis
In de zaak van :
NV FIDUCRE, fiduciaire van krediet, met zetel te 1140 Brussel, H. Matisselaan 16, KBO nr. 0403.173.372,
Appellante,
Gordunakaai 8;
Tegen:
Geïntimeerde, Mr. De Vleeschauwer loco Mr. Elfri. De Neve, advocaat te 9700 Oudenaarde, Stationsstraat 29;
verleent de rechtbank volgend vonnis:
De rechtbank heeft in het dossier van rechtspleging onder meer kennisgenomen van:
De rechtbank hoorde de middelen en conclusies van partijen tijdens de openbare zitting van 5 oktober 2017.
Appellante legde een dossier met 29 stukken neer waarna de rechtbank de debatten sloot en de zaak in beraad nam.
De artikelen 2, 24, 30, 33, 34, 36, 37, 40, 41 en 42 van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken zijn nageleefd.
De eerste rechter heeft de relevante feiten die nuttig zijn voor de beoordeling van de zaak en zoals zij uit de stukken en uit de conclusies van de partijen blijken, op oordeelkundige wijze weergegeven.
De rechtbank verwijst naar de beschrijving van de feiten zoals weergegeven in het bestreden vonnis en maakt deze beschrijving tot de hare, behoudens in zoverre aangevuld of gewijzigd door de vaststellingen of overwegingen van onderhavig vonnis.
Appellante vorderde voor de eerste rechter de veroordeling van geïntimeerde tot het bedrag van 14.374,03 euro, zijnde het saldo van de lening op afbetaling die de cvba RECORD aan geïntimeerde had toegestaan. Deze vordering werd door RECORD aan appellante overgedragen.
Geïntimeerde hield voor dat de vordering verjaard was.
Bij vonnis van 23 juni 2016 oordeelde de vrederechter dat de vordering verjaard was en wees hij de vordering van appellante als ongegrond af.
"Het hoger beroep van de concluante ontvankelijk en gegrond te verklaren; Dienvolgens het bestreden vonnis te vernietigen en opnieuw wijzende :
De oorspronkelijke vordering van de concluante ontvankelijk en gegrond te verklaren;
Dienvolgens de geïntimeerde te veroordelen om te betalen aan de concluante de som van €14.374,03, meer de nalatigheidsintresten aan 10% vanaf 5 jaren voorafgaand aan de datum van dagvaarding, en tot op datum van algehele. betaling;
Te zeggen voor recht dat de betalingen dd. 28/02/2012 en 01/03/2012, conform de bepalingen van artikel 1254 BW in mindering dienen te worden gebracht van de schuldvordering van de concluante;
De geïntimeerde te veroordelen tot de kosten van de beide aanleggen en zoals hierna begroot"
"Het hoger beroep van tegenpartij af te wijzen als ongegrond.
Het vonnis a quo te bevestigen en aldus de oorspronkelijke vordering van eiseres af te wijzen als onontvankelijk, ondergeschikt zo niet ten gehele dan minstens te dele als ongegrond.
Met veroordeling van de eiseres tot de kosten van het geding ( ... ). “
Door partijen wordt geen betekening van het bestreden vonnis voorgelegd, zodat het regelmatig naar vorm ingestelde hoger beroep tijdig voorkomt.
Er is geen betwisting omtrent de ontvankelijkheid van het hoger beroep en ambtshalve gronden van niet-ontvankelijkheid dienen zich niet aan.
Het hoger beroep is bijgevolg ontvankelijk.
De discussie tussen de partijen handelt vooreerst over de vraag of de vordering van appellante verjaard is op grond van art. 2277 BW.
De korte vijfjarige verjaringstermijn is gebaseerd op redenen van maatschappelijk belang, want heeft het voorkomen van het gestadig en ongemerkt aangroeien van periodieke schulden tot doel. De ratio legis van artikel 2277 B.W. bestaat in de bescherming van de termijnschuldenaar tegen een voortdurende opstapeling van achterstallige periodieke schulden tot één grote kapitaalschuld. Indien de schuldeiser immers na een lange tijd de betaling van alle achterstallen ineens zou eisen, zou de schuldenaar in zware financiële problemen kunnen geraken. (vgl. LEBON, C., Bijzondere overeenkomsten. Artikelsgewijze commentaar met overzicht van rechtspraak en rechtsleer, IV. Commentaar Verbintenissenrecht, Titel 1, Hfdst. 5, Afd. 7, 93)
De korte verjaring wil de schuldenaar beschermen, door te vermijden dat inkomensschulden het karakter aannemen van een hoge kapitaalschuld. Het gaat dus niet op deze verjaringsleningen toe te passen op schulden die op zichzelf reeds een kapitaal vormen, ook al zijn ze periodiek betaalbaar, zoals de koopprijs van goederen of de terugbetaling van geleende sommen.
Vermits artikel 2277 B.W. tot doel heeft te verhinderen dat een inkomen op de duur tot een kapitaalschuld aangroeit, zal deze bepaling niet worden toegepast als dit gevaar niet bestaat.
Dit laatste is het geval wanneer het gaat om schulden die op zichzelf reeds één kapitaal vormen, al groeien ze met de tijd wel aan. Aan de vijfjarige verjaringstermijn zijn dus niet onderworpen, de jaarlijks of op kortere periodieke tijdstippen (terug)betaalbare gedeelten van een hoofdsom, b.v. van een lening of van een koopsom en het bij annuïteiten (terug)betaalbaar kapitaal, b.v. een koopprijs of een geleende som. (vgl. VAN OEVELEN, A., Algemeen overzicht van de bevrijdende verjaring en de vervaltermijnen in het Belgisch privaatrecht, TPR, 1987, 35.)
De kredietovereenkomst werd door appellante opgezegd en vanaf die datum was het volledig openstaand saldo opeisbaar. Een schuld· waarvan het bedrag is bepaald en die in eenmaal terugbetaalbaar is, ressorteert niet onder de bepalingen van art. 2277 BW.
De bewering van geïntimeerde dat het totaalbedrag van het kapitaal zou fluctueren is onjuist. Uit de aflossingstabel van de overeenkomst (zie stuk 3 appellante) blijkt dat het nominaal bedrag van de lening 18.940 euro bedroeg en de maandelijkse aflossing 479,80 euro gedurende 48 maanden.
Uit de stukken 9 tot en met 13 van appellante blijkt dat het openstaand kapitaal 13.052,03 euro bedroeg. Dit bedrag werd in elk van deze brieven vermeld. Enkel in het stuk 14 werd het oorspronkelijk ontleend bedrag van 18.940 vermeld en hierop werden de diverse betalingen verrekend. Het bedrag van de kapitaalschuld bleef dus steeds dezelfde.
Terecht heeft de eerste rechter dan ook geoordeeld dat de korte verjaringstermijn van art. 2277 BW niet van toepassing is op de hoofdsom.
Uit de stukkenbundel van appellante blijkt dat de kredietovereenkomst van 7 juni 2002 door de wanbetaling van geïntimeerde opeisbaar werd op 1 oktober 2002. Normaal gezien zou de vordering van appellante aldus in toepassing van art. 2262 bis BW verjaren na 10 jaar of op 1 oktober 2012.
Appellante betwist dit en stelt dat de verjaring gestuit werd door erkenning van het recht door de schuldenaar.
2.1 Ze verwijst in eerste instantie naar de betalingen van geïntimeerde van 28 februari 2012 en 1 maart 2012.
Overeenkomstig artikel 2248 van het Burgerlijk Wetboek stuit de erkenning van het recht, gedaan door de schuldenaar of door de bezitter, de verjaring. De ratio legis van deze bepaling is dat het geen zin heeft de schuldeiser te verplichten zijn rechten jegens de schuldenaar binnen een korte tijdspanne uit te oefenen, wanneer de schuldenaar zijn schuld erkent.
Indien algemeen aangenomen wordt dat de schulderkenning niet noodzakelijk expliciet moet gebeuren, maar ook impliciet kan plaatsvinden, dan is het nochtans niet betwist dat er slechts dan sprake kan zijn van een schulderkenning wanneer de schulderkenning zeker is (vgl. M. Jourdan en S. Remouchamps, L'accident (sur Ie chemin) du travail : déclaration, procédure, prescription, Kluwer, coll. Études pratiques de droit social, p. 184).
De schulderkenning moet bovendien uitgaan van de schuldenaar en kan niet uitgaan van een derde (vgl. Cass. 18 november 1996, JTT 1997, p. 26, C. Lebon, « Tenietgaan van verbintenissen - Verjaring - Stuiting van verjaring » in Bijzondere overeenkomsten -Artikelsgewijze cómméntaar, KIuwer, Jura, tl, hoofdstuk V,-afd: 7) en vooral ze moet vrijwillig zijn (vgl. Cass. 13 november 1995; www.juridat.be; C. Lebon, « Stuiting, schorsing en verlenging van de verjaringstermijn », in Verjaring in het privaatrecht : weet de avond wat de morgen breng, KIuwer, p. 10, M. Jourdan, op.cit., p. 89, De Page, Traité élémentaire, 1957, p. 1076, nr. 1194- geciteerd door het arrest van het Arbeidshof Brussel van 28 juni 2012, JIT, 2012, 431 en eigen onderlijning rechtbank).
Deze principes werden nog eens bevestigd door het Hof van Cassatie. Wanneer een schuldenaar erkent dat hij een schuld heeft tegenover een schuldeiser, zal dit de verjaring van het vorderingsrecht van die schuldeiser stuiten. Volgens het Hof van Cassatie kan een dergelijke erkenning stilzwijgend worden afgeleid uit elke handeling of uit elk feit dat de afstand van het voordeel van de verjaring impliceert, maar moet de erkenning wel vaststaan. (vgl. Cass. 7 november 2011, AR C.06.0192.F, Pas. 2011, 2443)
Dit houdt in dat een gedwongen betaling, in gevolge een gerechtelijke veroordeling, nooit als een schulderkenning kan beschouwd worden, die de verjaring stuit {vgl. Arbeidshof Brussel 28 juni 2012, JT, 2012, 431).
Indien de betaling niet op vrijwillige basis gebeurt, maar het gevolg is van een gedwongen uitvoering, is er geen sprake van een stuitende schulderkenning. (DE RUYSSCHER, M., Burgerlijke stuiting van de bevrijdende verjaring: een stand van zaken, RW, 2013-14, 853)
In casu was er weliswaar geen sprake van een gerechtelijke veroordeling doch wel van een gedwongen uitvoering.
Bij de aanvaarding van het kredietaanbod van de cvba RECORD op 7 juni 2002 ondertekende geïntimeerde immers ook een akte van loonoverdracht, {zie stuk 1 appellante).
Met deze akte droeg geïntimeerde het gedeelte van zijn loon dat vatbaar is voor overdracht over aan de cvba RECORD.
Naar het oordeel van de rechtbank kunnen de betalingen, die in het kader van deze loonoverdracht bekomen werden niet als een schulderkenning aangezien worden omdat ze geenszins vrijwillig gebeurden.
Dit geldt des te meer gelet op de concrete omstandigheden waarin de betalingen zijn gebeurd.
De loonoverdracht zelf dateert van 7 juni 2002. In 2002 was geïntimeerde bediende bij nv EXPECTRA (zie stuk 1 appellante) en ging in deze omstandigheden akkoord met een loonoverdracht. Geïntimeerde voerde nadien in 2002 en 2003 betalingen uit ten belope van 6.359,49 euro.
Bij aangetekend schrijven van 31 maart 2009 gaf appellante aan geïntimeerde haar voornemen te kennen dat ze de overdracht van loon, vakantiegeld enz. zou uitvoeren. {stuk 12 appellante)
Pas 3 jaar later werden 2 betalingen ingehouden en overgemaakt via de RVA. (zie stuk 23 appellante)
Uit niets blijkt dat geïntimeerde op het ogenblik van de inhouding door de RVA hiervan uitdrukkelijk in kennis werd gesteld en hij aldus wist of diende te weten dat de inhoudingen door de RVA in 2012 sloegen op de kredietovereenkomst van 2002.
De loonoverdracht werd reeds in 2009 betekend. Appellante brengt als bewijsstuk enkel haar aangetekend schrijven aan geïntimeerde in het debat, doch niet het schrijven dat ze richtte aan de werkgever van geïntimeerde of aan de RVA.
Uit deze omstandigheden kan niet op een ondubbelzinnige en zekere wijze gesteld worden dat de afhoudingen van de werkloosheidsuitkering van geïntimeerde een erkenning van zijn schuld inhielden.
De rechtbank is net als de eerste rechter van oordeel dat de betalingen via de RVA niet kunnen aangezien worden als stuitingsdaad
2.2 Het feit dat geïntimeerde in de loop van 2008 om een afbetalingsplan zou hebben gevraagd stuit naar het oordeel van deze rechtbank de verjaring niet.
De stukken die appellante ter staving van haar beweringen voorlegt, zijn immers brieven die zijzelf heeft opgesteld. Aldus kan niet worden gesteld dat de mogelijke schulderkenning zou uitgaan van de schuldenaar zelf. Dit geldt zeker voor het stuk 10 waarin verwezen wordt naar een e-mail van de heer John Van Goethem.
Overigens is een brief uitgaande van {de advocaat van) de schuldenaar waarin een afrekening wordt gevraagd en de mogelijkheid tot een minnelijke regeling worden nagegaan, geen schulderkenning. {Rb. Gent 8 september 2010, TGR, 2011, 172)
De vordering van appellante is verjaard. Het hoger beroep is ongegrond.
De hierboven eventueel niet besproken argumenten en middelen van-de-partijen-zijn ofwel niet dienend voor de beoordeling van de zaak ofwel impliciet beantwoord.
Vl. PROCESKOSTEN
Krachtens artikel 1017, eerste lid Gerechtelijk Wetboek verwijst, tenzij bijzondere wetten anders bepalen, ieder eindvonnis, zelfs ambtshalve, de in het ongelijk gestelde partij in de kosten, onverminderd de overeenkomst tussen partijen, die het eventueel bekrachtigt. Dit principe wordt weerspiegeld in artikel 1022, eerste lid Gerechtelijk Wetboek krachtens hetwelk de rechtsplegingsvergoeding een forfaitaire tegemoetkoming is in de kosten en erelonen van de advocaat van de in het gelijk gestelde partij.
De ongegrondverklaring van het hoger beroep, rechtvaardigt de verwijzing van appellante in de proceskosten.
VII. UITSPRAAK
De rechtbank:
doet uitspraak op tegenspraak en in hoger beroep;
wijst alle andere, meeromvattende en tegenstrijdige middelen en conclusies van de hand; verklaart het hoger beroep ontvankelijk maar ongegrond en bevestigt het bestreden vonnis in al zijn beschikkingen;
verwijst appellante in de proceskosten van het hoger beroep. Naast haar eigen kosten zijn dat de kosten van geïntimeerde, bepaald op 2.200 euro rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep.
Aldus gevonnist door de D/elfde kamer van de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde, zetelend in burgerlijke zaken en uitgesproken in openbare terechtzitting van TWEE NOVEMBER TWEEDUIZEND ZEVENTIEN
Fiducre -schending goede trouw
Vonnis Vredegerecht Zaventem, AR 17A559, 12/04/2018
Samenvatting
Meer dan meer dan vijftien jaar na toekenning van het oorspronkelijke krediet vordert de eisende partij (Fiducre) op een openstaand saldo in kapitaal van 717.79 euro een conventionele intresten van 6.031,62 EURO te vermeerderen met de bijkomende intresten, de kosten en de rechtsplegingsvergoeding.
Gezien de in hoofde van eisende partij voordelige conventionele intrestvoet werd de invordering niet correct benaarstigd.
Onafgezien de problematiek van de eventuele verjaring der intresten, blijkt uit het feitenrelaas dat eisende partij misbruik maakt van de rechten die zij put uit de kredietverlening.
Terwijl het achterstallige kapitaal verminderde tot 717,79 EURO, worden niet minder als 6.031,62 EURO conventionele intresten ten laste gelegd van verwerende partij, som geactualiseerd op 8 december 2017.
Door aldus te handelen schendt Fidiucre als eisende partij het beginsel dat overeenkomsten ter goeder trouw moeten worden uitgevoerd.
De sanctie van het misbruik bij de uitoefening van contractuele rechten bestaat in het opleggen van de normale toepassing ervan of in het herstel van de schade ten gevolge van dat misbruik.
Wanneer de abusieve rechtsuitoefening betrekking heeft op de toepassing van een contractueel beding, kan het herstel erin bestaan dat aan de schuldeisers het recht wordt ontzegd om op dat beding beroep te doen. (Cass., 17 mei 2002, R.W.,2001-2002, 787).
Het gebrek aan loyale uitvoering van de overeenkomst door aanzienlijke conventionele intresten aan te houden, schendt art. 1134 al. 3 B.W ..
Verwerende partij wordt dan ook vrijgesteld van de conventionele intresten die lastens haar door Fiducre worden gevorderd.
Tekst vonnis
Vredegerecht van het kanton OVERIJSE-ZAVENTEM zetel Zaventem
Op de openbare terechtzitting van donderdag twaalf april tweeduizend achttien, in de gerechtszaal van het vredegerecht van het kanton OVERIJSE-ZAVENTEM, zetel Zaventem, werd door de vrederechter, van het vredegerecht van voormeld kanton, het
volgende vonnis uitgesproken:
INZAKE:
FIDUCRE NV, ondernemingsnummer 0403.173.372, met vennootschapszetel te 1140 Evere, Henri Matisselaan 16 , Karel Rogierstraat 3
eisende partij
TEGEN:
M.R
Mr. R. A. loco Mr. Elfri De Neve, advocaat te 9700 Oudenaarde, Stationsstraat 29
verwerende partij
Gelet op de dagvaarding van gerechtsdeurwaarder Verschuere te Herne van 8 december 2017;
Gelet op Ons tussenvonnis op grond van art. 747 Ger. W. dd. 21 december 2017, Rep. R. 2017 /1771;
Gelet op de besluiten van verwerende partij, ter griffie ontvangen per fax op 19 januari 2018;
Gelet op de besluiten van verwerende partij, neergelegd in origineel ter griffie op 22 januari 2018, middels haar raadsman;
Gelet op de besluiten van eisende partij, ter griffie ontvangen per fax op 20 februari 2018;
Gelet op de besluiten van eisende partij, ter griffie ontvangen per mail op 21 februari 2018;
Gelet op de besluiten van eisende partij, neergelegd in origineel ter griffie op 22 februari 2018 middels haar raadsman;
Gelet op de synthese besluiten van verwerende partij, ter griffie ontvangen per fax op 6 maart 2018;
Gelet op de synthesebesluiten van verwerende partij, neergelegd in origineel ter griffie op 13 maart 2018 middels haar raadsman;
Gelet op de wet van 15 juni 1935 en de aanvullende wetten op het gebruik der talen in gerechtszaken;
Gelet op de door de advocaten van partijen in hun pleidooien toegelichte middelen ter terechtzitting van heden, waarna de debatten voor gesloten werden verklaard, de zaak in beraad werd gehouden en de uitspraak werd gesteld op het einde van de terechtzitting;
Bij onderhandse kredietovereenkomst dd. 16 juli 2002 heeft Record een lening op afbetaling ten bedrage van 11.200,00 EURO, gekend onder referte 971-9140124-84, toegestaan aan verwerende partij en wijlen de heer J.R. terugbetaalbaar in 60 maandelijkse stortingen van 245,67 EURO.
Record rekende een jaarlijks kostenpercentage van 12% aan, alsmede een intrestvoet van 12,65% per jaar.
Het krediet werd op 9 september 2004 opgezegd en de schuldvordering enkele maanden later, namelijk op 2 november 2004, overgedragen aan eisende partij.
Tussen 2 november 2004 en 13 augustus 2014 geschiedden tal van betalingen.
Over de jaren heen werd slechts briefwisseling gevoerd tussen partijen.
De gedinginleidende dagvaarding werd pas betekend op 8 december 2017, meer dan vijftien jaar na toekenning van het oorspronkelijke krediet ten bedrage van 11.200,00 EURO.
Heden vordert eisende partij:
te vermeerderen met de bijkomende intresten, de kosten en de rechtsplegingsvergoeding.
Gezien de in hoofde van eisende partij voordelige conventionele intrestvoet werd de invordering niet correct benaarstigd.
Onafgezien de problematiek van de eventuele verjaring der intresten, blijkt uit het feitenrelaas dat eisende partij misbruik maakt van de rechten die zij put uit de kredietverlening van 16 juli 2002.
Terwijl het achterstallige kapitaal verminderde tot 717,79 EURO, worden niet minder als 6.031,62 EURO conventionele intresten ten laste gelegd van verwerende partij, som geactualiseerd op 8 december 2017.
Door aldus te handelen schendt eisende partij het beginsel dat overeenkomsten ter goeder trouw moeten worden uitgevoerd.
De sanctie van het misbruik bij de uitoefening van contractuele rechten bestaat in het opleggen van de normale toepassing ervan of in het herstel van de schade ten gevolge van dat misbruik.
Wanneer de abusieve rechtsuitoefening betrekking heeft op de toepassing van een contractueel beding, kan het herstel erin bestaan dat aan de schuldeisers het recht wordt ontzegd om op dat beding beroep te doen. (Cass., 17 mei 2002, R.W.,2001-2002, 787).
Het gebrek aan loyale uitvoering van de overeenkomst door aanzienlijke conventionele intresten aan te houden, schendt art. 1134 al. 3 B.W ..
Verwerende partij wordt dan ook vrijgesteld van de conventionele intresten die lastens haar worden gevorderd.
Er wordt derhalve als volgt geoordeeld.
Beslissing
De Rechtbank beslist op tegenspraak.
Verklaren de vordering ontvankelijk en deels gegrond.
Veroordelen verwerende partij om aan eisende partij te betalen de som van duizend vijfhonderdenzeven EURO achttien EUROCENT (1.507,18 EURO) te vermeerderen met de gerechtelijke intresten aan de wettelijke rentevoet op 717,79 EURO vanaf 8 december 2017 tot algehele betaling.
Veroordelen verwerende partij om aan eisende partij te betalen de som van zevenhonderdnegenenzestig EURO tweeëndertig EUROCENT (769,32 EURO), zijnde de kosten met inbegrip der rechtsplegingsvergoeding.
Verklaren de vordering voor het overige ongegrond.
Verklaren onderhavig vonnis uitvoerbaar bij voorraad niettegenstaande alle verhaal en zonder borg of kantonnement.
De vrederechter heeft getekend met de griffier.
Meer informatie en advies?
Voor een consultatie op ons kantoor met nazicht van schuldvorderingen, advies, antwoorden op uw vragen en voorstel van aanpak, betaalt u 150 euro inclusief BTW.
tekst arrest AR nr. P.23.1040.N J.L. t/ J.F.L. I. Rechtspleging voor het Hof Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel, correctionele kamer, van 5 juni 2023. ... II. Beslissing van het Hof Beoordeling Eerste middel 1…
Misbruik van de zwakke toestand van personen wordt onder meer en vooral uitgelokt door captatie en suggestie: Suggestie is een vorm van bedrog waarbij onwaarheden, manipulaties, waanbeelden de bedrogene handelingen gaat…
RECHTBANK VAN EERSTE AANLEG OOST-VLAANDEREN, afdeling OUDENAARDE, vierde kamer, zetelend in familiezaken, openbare terechtzitting van 14 mei 2018 Ten verzoeke van : Mevrouw VDB, gepensioneerde, - eisende partij tegen: Mevrouw L. - verwerende partij; De artikelen…
Uittreksel uit het burgerlijk wetboek: Art. 908.1 <W 15-12-1949, art. 21> <W 05-08-1992, art. 69> (Beschikkingen onder de levenden of bij testament ten voordele van een openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn, hebben slechts gevolg…
Er is sprake van captatie en suggestie wanneer de ingezette middelen frauduleus, kwaadwillig of listig waren. Onder captatie wordt niet begrepen gewone vleierijen of overdreven berekenende hulpvaardigheid zelfs wanneer deze…
Captatie en suggestie zijn bijzondere verschijningsvormen van bedrog bij giften. Captatie en suggestie zijn vormen van erfenisbejaging, waarvan sprake is wanneer de begiftigde of een derde frauduleuze middelen inzet om…
abstract Misbruik van fysieke of psychische zwakheid die het oordeelsvermogen ernstig aantast:bedrieglijk misbruik van zwakheid Misbruik kwetsbare positie arrest VERDACHT VAN : De eerste en tweede Om de misdaad of het wanbedrijf uitgevoerd te hebben of…
( ... ) Feiten en procedure in eerste aanleg 2. De BVBA PHOTONICS (hierna: "appellante") werd gecontacteerd door de BVBA ADDED VALUE (hierna: "geïntimeerde") voor een evenement in Londen n.a.v. het plaatsen…
II. Relevante feitelijke antecedenten De geïntimeerden (hierna: de consoorten S.) zijn de eigenaars van een aanzienlijk deel van de gelijkvloerse verdieping van het appartementsgebouw “Residentie C.D.”, en dit ingevolge het proces-verbaal…
Arrest I. Rechtspleging voor het Hof Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent van 26 september 2022. ... III. Beslissing van het Hof Beoordeling 1. Krachtens artikel 4, eerste lid, Voorafgaande…
Vlaams Gewest t/ BV E. I. Rechtspleging voor het Hof Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 6 maart 2023. ... III. Beslissing van het Hof Beoordeling 1. Het besluit…
NV Bank N t/ NV T.B.C. I. Rechtspleging voor het Hof Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel van 15 november 2022. ... III. Beslissing van het Hof Beoordeling Eerste onderdeel 1. Een…
Grondwettelijk HofArrest nr. 56/2023van 30 maart 2023Rolnummer : 7746In zake : de prejudiciële vraag betreffende artikel 318, § 4, van het oud Burgerlijk Wetboek, gesteld door de familierechtbank van de…
Grondwettelijk HofArrest nr. 56/2023van 30 maart 2023Rolnummer : 7746In zake : de prejudiciële vraag betreffende artikel 318, § 4, van het oud Burgerlijk Wetboek, gesteld door de familierechtbank van de…
Nr. C.22.0357.N1. S.D,2. R.B.,eisers,tegen1. N.B., advocaat, in haar hoedanigheid van curator over het faillissement van BRUSSELS CONCEPTS nv, met zetel te 8000 Brugge, Schrijnwerkersstraat 2, ingeschreven bij de KBO onder…
S.G., tegen V.K., geïntimeerde, 3. De geïntimeerde heeft vooreerst de nietigheid gevorderd van het onderhands testament van 1 februari 2008 en van het notarieel testament van 29 april 2008 van wijlen S.P. overeenkomstig…
Tekst arrest Zet.: S. MosselmansAR: 2017 / AR/0723 11ekamer Zet.: S. Mosselmans Inzake van: B. t/ Vzw Sint-Andriesabdij Zeven kerken 1. Beroepen vonnis 1. Bij dagvaarding van 2 februari 2017 initieert…
Het Hof van Beroep te Antwerpen (9de kamer) heeft op 28 mei 2008 het volgende arrest uitgesproken: 5. De omschrijving van de aan de beklaagde ten laste gelegde feiten 5.1. De misdrijfomschrijving i)…
Grondwettelijk HofArrest nr. 130/2022van 20 oktober 2022Rolnummer : 7617In zake : de prejudiciële vraag betreffende artikel 462, eerste lid, van het Strafwetboek, gesteld door de Correctionele Rechtbank Luxemburg, afdeling Aarlen.Het…
Dit document is een zoniet noodzakelijk dan wel meer dan nuttig aanvullend document ter staving van een bankgift, een schenking via overschrijving met zelfde gevolgen als een handgift.
verkorte versie Onderwerp van de prejudiciële vragen a) Bij vonnis van 22 januari 2016 (...) heeft de Politierechtbank Antwerpen, afdeling Mechelen, de volgende prejudiciële vragen gesteld: «Schendt art. 33 van de wet van…
tekst arrest In de zaak van L. W. wonende te (…), appellant tegen A. W., wonende te (…), wijst het hof het volgende arrest. I. RELEVANTE FEITELIJKE EN PROCEDURELE ELEMENTEN 1. A. (°20 december…
Nr. S.07.0073.N RIJKSDIENST VOOR ARBEIDSVOORZIENING, openbare instelling, met zetel te 1000 Brussel, Keizerslaan 7, eiser, tegen A.N., verweerder. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen…
Tekst arrest 1. 2010/AR/1559 B.S., appellant, tegen: F.J., in zijn hoedanigheid van mede-erfgenaam, algemeen legataris ingevolge notarieel testament en testamentuitvoerder; geïntimeerde, in aanwezigheid van: 1. M.J., partijen mede inzake, Il. 2017/FA/405 B.S., voormeld; appellant, tegen 1…
Een lijfrente wordt in de rechtsleer omschreven als een rechtsverhouding krachtens welke een persoon aan een andere persoon verplicht is tot een periodieke uitkering van een geldbedrag, gedurende het leven…
Il. Beroepen vonnis Investeren in andermans woning verrijking zonder oorzaak waarbij de kosten de normale lasten in de huishouding overschrijden - verrijking zonder oorzaakWanneer de uitgaven van de ene feitelijke…
PrincipesDe vastgoedmakelaar heeft recht op commissieloon in dien de beoogde verkoopovereenkomst effectief tot stand komen ten gevolge van zijn tussenkomst De vastgoedmakelaar heeft recht op commissie wanneer de koop met…
T.D. t.\ P.W. en N.V. II. Feiten en vorderingen 1. Eiser voert aan dat hij, in de zomer van 2011, verschillende (telefonische) contacten heeft gehad met verweerders met betrekking tot…
E. t./ B. bvba( ... )Antecedenten1. Het geschil vindt zijn oorsprong in een overeenkomst van "verkoopstoelating - verhuring van diensten", door de partijen ondertekend op 2 juli 2010.1.1. Met deze…
Rechtspraak: • Hof van Cassatie, 1e Kamer 2 februari 2006, RW 2008-2009, 926 .... III. Beslissing van het Hof Beoordeling Eerste middel 1…
Elfri.be bestaat als site sinds 2003. Sinds 15 augustus 2018 werkt de site in haar nieuwste editie met Arc3c als uitgever. Nieuw is de https omgeving, het dynamisch karakter, web 3 .0 technologie, betere zoekmogelijkheden en een 40 tal nieuwe functies. De site wordt inhoudelijk voortdurend, lees dagelijks, aangepast en aangevuld met de recentste wetswijzigingen, nieuwe rechtspraak en nieuwe rechtsleer. Bijna alle rechtspraak die in België aandacht krijgt is terug te vinden op de elfri.be. Anders dan andere dure websites, hebben we een technologie uitgewerkt waarbij de gezochte informatie onmiddellijk wordt verschaft door een gewone vraagstelling in gewoon Nederlands, het weze op de site zelf, het weze gewoon in Google. Wij spreken uw taal en werken niet met onbegrijpelijke of onlogische boomstructuren die verwijzen naar documenten die ofwel niet relevant, ofwel niet kunnen gelezen worden. Om volledige informatie met bronnen, rechtsleer, rechtspraak en wetgeving, kan u een vrij goedkoop abonnement nemen (reeds mogelijk vanaf 1 maand)
In een procedure wordt principieel geoordeeld op basis van het gerechtsdossier zoals gestaafd middels stukken die door partijen worden neergelegd. De conclusies houden de middelen in tot ondersteuning van de eis…
Artikel 213 Burgerlijk wetboek stelt: “Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht, zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd”. Deze bepaling werd opgenomen in Hoofdstuk VI Wederzijdse rechten en verplichtingen…
Bronnen en referenties Bücherhexe (2007). Paul Watzlawick. Wikipedia die freie Enzyklopädie. Verkregen 04-02-2007 van http://de.wikipedia.org/wiki/Paul_Watzlawick ExplicitImplicity (2007). Paul Watzalwick. Wikipedia, the free encyclopedia. Verkregen 04-02-2007 van http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Watzlawick Auteur onbekend (2006). Uittreksel van ‘De…
De regels betreffende de foutaansprakelijkheid worden weergegeven in de artikelen 1382 en 1383 oud Burgerlijk Wetboek. Volgens deze artikelen dient degene die door zijn fout of nalatigheid aan een ander schade…
Een nietig verklaarde overeenkomst kan voor partijen geen grondslag van rechten en verplichtingen zijn. De nietige overeenkomst kan ook niet aan derden worden tegengeworpen. Bovendien werkt een nietige rechtshandeling terug…
Voorbeelden van beschikkingen: uittreksel uit het gerechtelijk wetboek: Art. 98. Wanneer een rechter wettig verhinderd is of er een plaats van rechter openstaat in een rechtbank van eerste aanleg of van koophandel…
ONTLEDING LASTER ONDER DE GELDING VAN HET Sw. 1867 • Laster bestaat erin aan een persoon kwaadwillig een bepaald feit ten laste te leggen dat zijn eer kan krenken of hem…
Hoe kan men onroerende goederen verkrijgen door verkrijgende verjaring? voorwaarden: - een voortdurend bezit - een onafgebroken bezit - een openbaar bezit - een niet dubbelzinnig bezit - een bezit als eigenaar…
Nr. P.15.0880.N H J, inverdenkinggestelde, eiser, tegen H W, burgerlijke partij, verweerder. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent…
Gekwalificeerde of zware diefstal = een misdaad, maar toch wordt deze gecorrectionaliseerd. Het betreft hier diefstallen met verzwarende omstandigheden van braak, inklimming of valse sleutels. Diefstal d.m.v. braak uittreksel uit het…
De OBSI schaal, wordt soms afgekort als de schaal mbt de wijze waarop volledige blindheid,.... wordt vastgesteld (KB 08/02/2006. Dit verkort opschrift mag geen verwarring stichten. De lijst betreft niet…
D.B.... Ten gronde 1. Zowel voor de eerste rechter als thans voor het hof werpen Pierre D.B. en Jozef D.B. (grotendeels) de niet-ontvankelijkheid op van de vorderingen van V.M. en de dochters…
Bekom toegang tot alle informatie op deze website
Met een abonnement krijgt u toegang tot een schat aan bijkomende informatie (vaak elders niet te vinden), lezen van de volledige teksten zonder beperkingen, verwijzingen naar wetten, rechtspraak en wetten, antwoorden op nog meer vragen, opzoekingen allerhande mogelijkheid tot knippen, plakken, afdrukken, modellen, tips, trics, aandachtspunten professioneel gedeelte en zoveel meer.
Met een abonnement (vanaf 5,95 euro per maand) heeft u steeds een professionele juridische bibliotheek met 25.000 bijdragen ter beschikking
BVBA Advocatenkantoor Elfri De Neve
Stationsstraat 29 - 9700 Oudenaarde
voor afspraak 055/31.86.47
Fax: 055/31.14.03
U heeft geen toegang tot knippen, plakken, opslaan, printen, downloaden, raadpleging archief, sociaal netwerk, vacaturedienst slechts gedeeltelijke toegang tot deze pagina. Om hiervan gebruik te maken van deze functies en diensten dient u u een pro-abonnement te nemen. klik hier voor de verschillende formules