Op grond van artikel 21 van de wet van 11 maart 2003 betreffende bepaalde aspecten van de diensten van de informatiemaatschappij zouden aan de dienstverleners geen algemene toezichtverplichting op de informatie die doorgegeven wordt, kunnen worden opgelegd.
Krachtens artikel 87 § 1 2° lid van de wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht en de naburige rechten (hierna afgekort AW), bestaat de mogelijkheid voor de stakingsrechter, nadat hij het bestaan van een inbreuk op het auteursrecht heeft vastgesteld, een bevel uit te spreken tegen tussenpersonen wiens diensten worden gebruikt om deze inbreuk te plegen.
Toch kan verwezen naar artikel 18 van de wet van 11 maart 2003 betreffende bepaalde juridische aspecten van de diensten van de informatiemaatschappij (wet elektronische handel), waarvan de inhoud luidt als volgt:
“Wanneer een dienst van de informatiemaatschappij bestaat in het doorgeven in een communicatienetwerk van door een afnemer van de dienst verstrekte informatie, of in het verschaffen van toegang tot een communicatienetwerk, is de dienstverlener niet aansprakelijk voor de doorgegeven informatie, als aan elk van de volgende voorwaarden voldaan is:
1 ° het initiatief tot de doorgifte niet bij de dienstverlener ligt;
2° de ontvanger van de doorgegeven informatie niet door de dienstverlener wordt geselecteerd;
3 ° de doorgegeven informatie niet door de dienstverlener wordt geselecteerd of gewijzigd. ”
Een internetdienst die zelfs massaal op zijn website illegale werken laat publiceren door derden die dan door de derden zelf wordt verspreid, begaat dus strikt genomen geen inbreuk op deze bepaling.
Maar anderzijds is deze website dan best geplaatst zijn om een einde te stellen aan auteursrechtelijke inbreuken die door hun abonnees worden gepleegd. Overigens precies voor deze situatie voorziet artikel 87 § 1, 2de lid AW, conform de Europese regelgeving (art. 12 § 3 richtlijn 2000/31 betreffende bepaalde aspecten.van de diensten van de informatiemaatschappij met name de elektronische handel, in de interne markt), in de mogelijkheid van een rechterlijk bevel tegen de Internetleveranciers (tussenpersonen).
De wettelijke regels inzake de beperking van aansprakelijkheid van de Internetleveranciers vormt geen obstakel voor de stakingsvordering. Deze vordering strekt er uitsluitend toe een website ontoegankelijk te maken, wat betekent dat geïntimeerden de onrechtmatige informatie die zich bevindt op de website “The Pirate Bay” niet doorgeven. Zij zijn derhalve niet aansprakelijk voor de onrechtmatige inhoud die over hun netwerk wordt doorgegeven.