De Hadith ( zijn de in grote verzamelingen vastgelegde, islamitische overleveringen over het doen en laten en de uitspraken van Mohammed. Via deze overleveringen kent men de soenna, de manier van de profeet. Voor de overgrote meerderheid van de moslims vormen de Hadith een aanvulling op en interpretatie van de Koran. De Hadith zijn de in de 8e eeuw en 9e eeuw neergeschreven orale (mondelinge en dus niet geschreven) traditie.
Het Nederlands kent geen verschil in de aanduiding van een meervoud of enkelvoud, alleen de aanduiding Hadith. Het wordt volgens het Groene Boekje met een hoofdletter geschreven.
De Hadith zijn als volgt geclassificeerd:
- sahieh 'zeer betrouwbaar'
- hasan 'goed, maar minder betrouwbaar'
- da'ief 'twijfelachtig' en
- mawdoe 'verzonnen'
De voorwaarden voor een sahieh-overlevering moet aan vijf voorwaarden voldoen.
- De Hadith dient terug te gaan (via zijn naaste Sahaba) tot Mohammed door een onafgebroken keten van overleveraars (isnaad). Al-Bukhari ging er hierbij van uit dat het historisch bevestigd moest zijn dat twee opeenvolgende overleveraars elkaar ontmoet hadden. Muslim en anderen vonden dat het al voldoende was dat als deze overleveraars elkaar theoretisch gezien konden hebben.
- De overleveraars moeten bekendstaan als oprecht. Sommigen vinden het al voldoende als een overleveraar moslim was, anderen stellen dat de oprechtheid bevestigd dient te zijn.
- De overleveraars dienen bekend te staan om hun goede geheugen. Ook hierover bestaat verschil van mening.
- De Hadith dient vrij te zijn van afwijkingen van de bevestigde standaardoverleveringen (shudhudh). Zo kunnen vier verschillende overleveraars dezelfde Hadith overleveren die aan de eerdere voorwaarden voldoet. Drie Hadith hebben bij nadere bestudering dezelfde bewoordingen, terwijl een afwijkend is. Deze afwijkende Hadith wordt dan niet geaccepteerd.
- De Hadith dient zowel qua tekst als qua keten van overleveringen zonder een verborgen mankement (‘illa) te zijn die waarschuwen voor de onechtheid ervan. Hiervoor is veel deskundigheid vereist.
Geschiedenis
Islamitische wetgeleerden en theologen hebben de eerste drie eeuwen lang gediscussieerd en gestudeerd over de vraag welke van de overgeleverde tradities, die elkaar op sommige punten tegenspreken, authentiek zijn en welke later verzonnen zijn. De Hadith zijn daarna opgenomen in talloze verzamelingen, waarvan er in de soennitische islam zes als betrouwbaar worden aangemerkt. Deze zijn rond 800-850 opgetekend. De auteurs zijn: Al-Bukhari, Muslim, Abôe Dâwoed, Tirmidzi, An-Nasâ'ie en Ibn Mâdja met de respectievelijke collecties: Sahih Bukhari, Sahih Muslim, Suna van Abu Dawud, Jami van at-Tirmidhi, Suna van an-Nasai en de Suna van Ibn Majah. Toch bestonden er al voor die tijd al Hadithverzamelingen. Deze waren echter minder systematisch van opzet en ze voldeden niet aan de strenge selectiecriteria die vooral Al-Boechârie en Muslim formuleerden. In de loop der tijd waren er namelijk veel verhalen over Mohammed verzonnen, omdat het een verhaal kracht kon bijzetten als men beweerde dat Mohammed het ook had gezegd. Moslims gaan ervan uit dat deze zes onderzoekers nauwkeurig het kaf van het koren hebben gescheiden. Enkele islamologen vinden dat de betrouwbaarheid van een overlevering niet meer is vast te stellen en trekken de betrouwbaarheid van de Hadithliteratuur dus integraal in twijfel.
Een zeer gerespecteerde uitlegger en 'redacteur' van de Hadith uit de negende eeuw was Al-Bukhari, een soennitisch geleerde. Samen met Muslim, een andere Hadithgeleerde, legde hij collecties aan van 'zeer betrouwbare' Hadith. Als een Hadith in die van Al-Bukhari evenals in die van Muslim voorkomt, gaan moslims ervan uit dat het een authentiek verhaal betreft. Beiden legden namelijk zeer kritische maatstaven aan voor het optekenen van een Hadith. Er waren circa 600.000 overleveringen over Mohammed in omloop, maar Al-Bukhari nam er slechts 7000 in zijn verzameling op; daarvan betreffen er 3000 varianten van dezelfde overlevering. Al-Bukhari en Muslim hebben grote invloed gehad op de ontwikkeling van de islamitische wetgeving.
Kritiek
In de voornaamste stromingen in de islam (soennieten en sjiieten) worden zowel de Koran als de hadith teksten vereist om de islam te kennen. Toch bestaat er ook kritiek op deze breed ondersteunde opvatting. Met name koranisten verwerpen deze opvatting, zij beschouwen de hadith teksten als onbetrouwbare bron die op veel punten de Koran tegenspreekt, gebruikt is om pre-islamitische Arabische gebruiken aan de islam toe te voegen en de islam te institutionaliseren.
bron Wikipedia