« De polygraaftest », wordt gedefinieerd in artikel 112duodecies van het .wetboek van strafvordering.
Het Koninklijk Besluit van 28 juni 2021 tot uitvoering van artikel 112duodecies van het .wetboek van strafvordering regelt onder meer de minimale informatie die in het proces-verbaal van toestemming moet worden opgenomen en legt de vereisten vast waaraan de polygraaf dient te voldoen.
Zie ook: Gezamenlijke omzendbrief van de Minister van Justitie en de Minister van Binnenlandse Zaken betreffende het gebruik van de polygraaf in de strafrechtspleging van 22 april 2022 (B.S. 06/07/2022)
De polygraaftest, ook bekend als de « leugendetector », wordt in die bepaling gedefinieerd als « een bijzondere techniek van politionele ondervraging die audiovisueel wordt opgenomen waarbij middels een psychisch-fysiologische procedure de waarachtigheid van verklaringen wordt nagegaan door registratie van fysiologische parameters aan de hand van grafieken » ( § 1).
Krachtens de voormelde bepaling kan de procureur des Konings of de onderzoeksrechter, wanneer er ernstige aanwijzingen zijn dat strafbare feiten een misdaad of een wanbedrijf uitmaken, aan de verdachte, de getuige of het slachtoffer voorstellen zich aan een polygraaftest te onderwerpen.
De voormelde personen kunnen ook zelf om een polygraaftest verzoeken ( § 2).
Er kan geen polygraaftest worden afgenomen van zwangere vrouwen, minderjarigen beneden de leeftijd van zestien jaar en personen binnen achtenveertig uur te rekenen vanaf hun effectieve vrijheidsbeneming ( § 3).
Het afleggen van de polygraaftest gebeurt op vrijwillige basis en kan enkel doorgang vinden indien de betrokkene toestemt met kennis van zaken. De test kan te allen tijde worden onderbroken ( § 4).
De persoon die aan een polygraaftest wordt onderworpen, heeft recht op bijstand van een advocaat, die erin bestaat dat de advocaat aanwezig kan zijn bij het voorlezen en ondertekenen van het proces-verbaal van toestemming en zowel de voorbereiding als het feitelijke verloop van de polygraaftest kan volgen in de volgkamer ( § 6).
Wanneer tijdens of naar aanleiding van de polygraaftest spontaan wordt overgegaan tot bekentenissen, wordt de polygraaftest onmiddellijk stopgezet en wordt overgegaan tot een verhoor ( § 9). De resultaten van de polygraaftest mogen alleen in aanmerking worden genomen als ondersteunend bewijs van andersoortige bewijsmiddelen ( § 10)
Geen enkele vorm van gedrag, geen enkel specifiek antwoord en geen enkele specifieke lichaamsreactie hangt samen. De enige wetenschappelijk ondersteuning bestaat in de vaststelling dat de samenhang van meerdere gedragingen in vergelijking met het basisgedrag van een bepaald individu, meer of minder voorkomen bij het vertellen van leugens. Elke persoon heeft aldus zijn eigen leugensignalen. Weze hierbij opgemerkt dat de individuele leugensignalen dan weer bij een zelfde individu meestal samenlopen met stresssignalen.
Een leugendetector bestaat eigenlijk niet. Er is geen enkel toestel dat waarheid van leugen kan onderscheiden. Er bestaat wel zoiets als een polygraaf. Dit is een toestel waarmee stress wordt gemeten bij een ondervraging. Het is echter ten zeerste de vraag welke conclusies men uit deze testen kan afleiden, nu elke ondervraging, zelfs van onschuldigen stress met zich meebrengt.
In een stuk van Shakespeare beschuldigde Othello zijn vrouw van ten onrechte van bedrog. Deze beschuldiging maakte haar angstig en in deze angstige reactie vond Othello het bewijs van haar schuld.
Dit wordt thans de Othello fout geheten en precies op deze fout is de gehele leugendetectie gesteund.
Wie de waarheid vertelt kan in hoge mate stress hebben zeker wanneer deze waarheid confronterend is of noodzakelijk is om onschuld aan te tonen van een ernstig feit waarvan men verdacht wordt. Wie liegt kan evenzeer in grote mate stress hebben. De polygraaf meet geen waarheid maar stress. De polygraaf zal dus zeer veel onschuldigen als schuldig aanmerken.
Wie faalt in de polygraaftest zal steeds een zwijm van schuld over zich trekken. Er dient rekening gehouden met foutmarges tot 40 %. Sommige bronnen die de polygraaf hardnekkig verdedigen, spreken over foutmarges van 10 tot 20%. Dit betekent dus dat 1 tot 2 op tien onschuldigen door de polygraaf als SCHULDIG worden "gemerkt". De gevolgen hiervan zijn catastrofaal. Niet alleen wordt door de rechtbank geen absolute waarheid maar toch een belangrijke aanwijzing gekoppeld, die tot een veroordeling kan leiden, maar bovendien zal bij een valse positieve test, vaak onder verhoogde druk ondervraagd worden en gaat de ondervrager zelfs onbewust een tunnelvisie ontwikkelen. Het eerste kan leiden tot valse bekentenissen, het tweede tot het niet of onvoldoende onderzoeken van andere pistes, met als gevolg een conclusie van schuld omdat de test het zo heeft aangetoond.
Wetenschappelijk bewijs over de betrouwbaarheid van de test is nooit bewezen. Stress kan weliswaar tot op een zeker niveau gemeten maar het causaal verband tussen liegen en stress is noch absoluut, noch uitsluitend. Stress wordt mee-bepaald door voorgeschiedenis, karakter, omgeving, manier van vragen stellen, angst, gezondheid, comfort(gevoel). De test wordt ook beïnvloedt door het persoonlijk geloof of ongeloof in de test door zowel de ondervrager als de ondervraagde. Waarover zelfs nooit een placebo-onderzoek de bewijswaarde van de test kon bevestigen.
Overigens wringen de testen met het vermoeden van onschuld en met het verbod op zelfincriminatie.
De testen worden vaak gebruikt in geweldmisdrijven en zedenfeiten, in de regel wanneer de ondervragers in bewijsnood verkeren, of (voornamelijk in zedenfeiten) waar het het ene woord tegen het andere is.
Gelet op de onbetrouwbaarheid van de polygrafie (de zogenaamde leugendetectie) heeft het Amerikaans hooggerechtshof van de Verenigde Staten beslist dat resultaten van een polygraaftest nooit voorgelegd mogen worden in strafzaken.
België is één van de weinige landen die deze hoogst onbetrouwbare test wordt toegelaten en waar de resultaten voor de rechtbank mogen worden gebruikt.
Wij weigert aan een dergelijke test deel te nemen, maakt zich de facto verdacht. Het is dus niet verstandig om aan een dergelijke test deel te nemen.
Op internet staan tips te vinden om de test te misleiden. Sommige tips werken, sommige tips zijn waardeloos. Eigenlijk hoort een polygraaftest niet thuis in een rechtstaat.
Het gebruik van de leugendetector werd geregeld door een vertrouwelijke Omzendbrief COL 3/2003 van het College van Procureurs-Generaal en de Minister van Justitie van 6 mei 2003.Sinds 1 januari 2021 wordt de polygraaftest geregeld door art. 112 duodecies Wetboek strafvordering
Principes van voormelde omzendbrief:
- op voorstel van de gerechtelijke overheid of de betrokkene
- vrijheid van de betrokkene om te weigeren
- de betrokkene kan op elk moment de test laten stopzetten
- algemene verhoorbepalingen blijven gelden
- bepalingen inzake audiovisueel verhoor (art. 112ter Sv) is toepasselijk
- aldus dient de polygraaftest steeds opgenomen en gefilmd worden
De inhoud van de omzendbrief is niet bindend
Krachtlijnen van de omzendbrief
Het akkoord van de betrokkene dient vrij te zijn. Dit wil zeggen vrij van druk en beloftes. De instemming moet met kennis van zaken worden gegeven, waarbij de betrokkene duidelijk dient geïnformeerd te worden over de wetenschappelijke waarde, de werking en de relativiteit van de test. Aan de gedachte mag niet wijs worden gemaakt dat de polygraaf gedachten kan lezen of dat deze onfeilbaar is. Daarom voorziet de omzendbrief ook dat aan de betrokkene dient gemeld dat hij een advocaat mag raadplegen, ook al wordt deze vraag niet op het standaardaanvaardingsformulier vermeldt.
Het voorstel tot polygraaftest impliceert dat op het te ondertekenen formulier nogmaals duidelijk wordt gewezen op het zwijgrecht.
Een leugendetector mag niet zomaar gebruikt worden. Er dient rekening gehouden met de principes van proportionaliteit en subsidiariteit, waardoor de leugendetector enkel voor de zwaarste misdrijven mag worden voorgesteld.
De omzendbrief COL3/2003 laat de bewijswaarde van de polygraaftest aan de rechter over. De leugendetectie kan nooit het doel of het eindpunt zijn van het onderzoek. De bewijzen zullen dienen aangevuld worden met overige elementen.
Let dus goed op. Het is perfect mogelijk dat er tegen u aanwijzingen van schuld bestaan, die vaak niet meer zijn dan loutere toevalligheden, terwijl u niet alleen onschuldig bent maar ook wanhopig probeert uw onschuld te bewijzen, waardoor u instemt met een leugendetectie of deze gaat voorstellen. Onthoud dat het zeer goed mogelijk is dat deze test, ook al bent u onschuldig, voor u nadelig uitvalt en zou laten uitschijnen dat uw verklaringen over uw onschuld wijzen op leugens, ook al is dit niet het geval. Onthoud dat u dan maanden in voorhechtenis zou kunnen doorbrengen en later op basis van de innerlijke overtuiging van de rechter schuldig verklaard.
De waarde van de polygraaftest is niet meetbaar
Zij die bewijs menen te kunnen leveren bij het onderscheiden van waarheid en leugen doen dit middels onechte misdrijven en onechte beschuldigingen die losgekoppeld zijn van de emoties die gepaard gaan met echte beschuldigingen en echte misdrijven. Zo meten die testen met van deproefpersoon wanneer deze gevraagd wordt ofwel te liegen ofwel de waarheid te vertellen. Bijvoorbeeld wordt aan de persoon gevraagd uitdrukkelijk te liegen (of de waarheid te vertellen) over de waarde van een getrokken speelkaart, waarna aan de hand van de test de onderzoeker gaat uitmaken wanneer de waarheid en wanneer de leugen werd verteld. Dit soort spelletjes die veel weg hebben van goocheltruc's van illusionisten vertrekken vooreerst van de wetenschap bij de onderzoeker dat de ondervraagde de ene keer de waarheid en de andere keer een leugen zal vertellen en zijn nooit gekoppeld aan echte vrees voor vervolging van een schuldige of onschuldige, laat staan aan schuldinzicht.
Methodiek van de controlevragen-techniek middels de polygraaf
Deze techniek vertrekt vanuit de veronderstelling dat een lichaam anders reageert wanneer het een leugen vertelt in plaats van de waarheid.
De vragen dienen beantwoord met ja of nee en getoetst aan een reeks controle vragen waarbij het waarheidsgehalte van het antwoord door de ondervrager vooraf gekend is (voorbeeld va controlevragen:
- is het vandaag woensdag?
- zijn we momenteel in België
- bent u mijnheer X
of zelfs:
- heeft u in uw leven ooit iets gestolen/gelogen.
Bij deze vragen worden dan de lichamelijke reacties gemeten en vergeleken met vragen in verband met het misdrijf zelf (vb. Heeft u Mevrouw X. verkracht?)
Methodiek kennis van de schuldige middels de polygraaf
Middels deze testtechniek worden aan een verdachte een reeks meerkeuzevragen worden gesteld waarbij één van de vragen een juist antwoord is in relatie tot het misdrijf en waarbij verondersteld wordt dat de ondervraagde bij het vermelden van de juiste keuzeoptie door de ondervrager een verhoogde stressreactie zal tonen. Voorbeeld bij een moord onderzoek waarbij de verbalisanten weten dat de persoon in de borst werd neergestoken, wordt aan de ondervraagde gevraagd of hij weet of de verdachte werd neergestoken in de rug, de bost, de buik of de nek, waarbij dus wordt verondersteld dat de "schuldige" dader die weet waar het slachtoffer werd gestoken, een verhoogde stress zal vertonen bij de vraag "in de borst?". Voorwaarde is natuurlijk dat de ondervraagde geen voorkennis heeft. Probleem hierbij is dat de verhoogde stress niet alleen gekoppeld kan zijn aan de kennis van de persoon over het misdrijf maar ook met zijn eigen ervaringen of waarnemingen die los kunnen staan van de feiten zelf.
SCAN techinek
Een alternatief van de polygraaf is de SCAN techniek. (A.SAPIR, Thecourse on Scientific Content Analysis(SCAN),Laboratory for scientific interrogation,Phoenix,Arizona,2006,52..
Met deze techniek wordt een persoon de vraag gesteld om eigenhandig zijn verklaring te schrijven. De verhoorder mag geen enkele vraag stellen. Hierdoor is de factor ‘suggestiviteit’ uitgesloten. Hierna wordt de tekst geanalyseerd waarbij gezocht wordt aan de hand van vooraf vastgelegde criteria naar hotspots. Dit zijn kritische punten op basis waarvan vragen worden gesteld voor het daaropvolgend traditioneel verhoor. Deze hotspots zijn niet de klassieke 7" W - vragen", maar betreffen open niet-suggestieve vragen. De hotspots zijn punten waarop moet worden doorgevraagd met oog op waarheidsvinding. Hierbij is het de bedoeling dat liegende verdachten de moed verliezen of zichzelf vastkletsen.
Omzendbriefnr.9 van 10 april 2008 van de procureur des Konings te Gent
“De SCAN-analist zal echter geen eindconclusie nemen in de zin van ‘misleidend’, ‘waarheidsgetrouw’ of ‘onbeslist’, dit hoort toe aan de magistraten in de verdere rechtsgang.”
Belangrijk is dat er totale wetenschappelijke onenigheid bestaat over de juiste methodiek en over de wetenschappelijke waarde van verhoortechnieken en nog minder over de polygraaf.
SpraakanalysetetstenDeze test vertrekt van de stelling dat akoestische (emotionele) kenmerken van de spraak middels software kunnen beoordeeld worden op hun waarheidsgehalte. De wetenschappelijke waarde van deze test is waardeloos en grenst aan de kwakzalverij.
Experiment waarbij de onbetrouwbaarheid van de polygraaf wordt aangetoond:In dit experiment werden 3 polygrafisten naar een bedrijf gestuurd om de dader te ontmaskeren van een diefstal van een camera. In werkelijkheid was er geen camera gestolen (hetgeen de polygrafisten niet wisten). 3 bedienden deden mee aan het experiment en er werd hen gevraagd naar waarheid te antwoorden met een beloning indien ze de test met succes zouden afleggen. Elk van de drie polygrafisten kregen in het gesprek van de "personeelsverantwoordelijke" hetzelfde verhaal namelijk dat de dader één van de drie bedienden was, met dit verschil dat de personeelsverantwoordelijke telkens een andere bediende als vermoedelijke dader aanwees.
Het resultaat van de test was dat de 3 verschillende polygrafisten teksens een andere dader aanwezen, het weze telkenmale het personeelslid dat door de personeelsverantwoordelijke als vermoedelijke dader werd aangetoond. Dit experiment toont aan dat de voorkennis maar ook de veronderstelling van de polygrafist een invloed heeft op de resultaten. De waarde van een polygraaftest zou in de praktijk dus slechts kunnen beoordeeld indien meerdere polygrafen, meerdere personen (die er alle even (on)verdacht uitzien zonder enige voorkennis zou beoordelen en waarbij alle polygrafen tot het zelfde resultaat zouden komen. Zonder deze herhaalde double blind checks, wijst de polygraaftest dus niets anders aan dan de perceptie en de lezing van de (enige) polygrafist (zelfs onbewust). Link naar deze test
"On 60 MINUTES Doug Williams exposes the myth of "lie detection"Indien u gevraagd wordt een polygraaftest te ondergaan en u bent onschuldig, weiger dan steeds. U kan dit motiveren door deze pagina af te drukken en als motief van uw weigering hiernaar verwijzen.
Bent u schuldig en zijn er tal van aanwijzingen tegen u, dan kan u nog steeds verwijzen naar uw zwijgrecht en uw recht verleend door de wet om niet aan de polygraaf mee te werken. Maar weet anderzijds dat wanneer u dan een resultaat bekomt waarbij de polygraaftest wijst op uw onschuld de onderzoekers en het gerecht met de handen in het haar zitten.
Indien u toch bereid zou zijn een polygraaftest te aanvaarden, raadpleeg dan steeds voorafgaandelijk een advocaat
Indien u gevraagd wordt een polygraaftest te ondergaan en u bent onschuldig, weiger dan steeds. U kan dit motiveren door deze pagina af te drukken en als motief van uw weigering hiernaar verwijzen.
Bent u schuldig en zijn er tal van aanwijzingen tegen u, dan kan u nog steeds verwijzen naar uw zwijgrecht en uw recht verleend door de wet om niet aan de polygraaf mee te werken. Maar weet anderzijds dat wanneer u dan een resultaat bekomt waarbij de polygraaftest wijst op uw onschuld de onderzoekers en het gerecht met de handen in het haar zitten.
Indien u toch bereid zou zijn een polygraaftest te aanvaarden, raadpleeg dan steeds voorafgaandelijk een advocaat |
Cursus leugendetectieOnder invloed van spektakel-televisie worden sinds kort opleidingen georganiseerd die ertoe strekken mensen te leren waarheid van leugen te onderscheiden aan de hand van verbale en non-verbale signalen. De wetenschappelijke waarde hiervan is onbestaand en hoogst onbetrouwbaar. Mensen die een dergelijke cursus hebben gevolgd en zijn gaan geloven in hun kunde tot waarheidsvinding kunnen gevaarlijk zijn voor hun omgeving, al maken ze zich in de regel gelukkig enkel belachelijk. De veronderstellingen over waarheid en leugen worden al vlug hun nieuwe waarheden waaraan ze zich aan vastklampen met soms desastreuse gevolgen voor hun onderneming, hun persoonlijkheid en hun omgeving. Je zal maar voortgaan op een detectiverapport, beslissing va de een schadebeheerder bij een verzekeraar, een zakenpartner, een werkgever, een manager, een leraar of schooldirecteur, laats staan een advocaat of een rechter die op die basis een oordeel velt of gaat onderhandelen.