Behandeling van de burgerrechtelijke vragen die rijzen in het kader van de schaderegeling van de benadeelde bij misdrijven en van de burgerlijke partijstelling in de strafprocedure.
Voor de burgerlijke afhandeling van de schade van de benadeelde gelden voor de strafrechter dezelfde regels als voor de burgerlijke rechter.
Voor het antwoord op de vraag of een door de strafrechter vastgesteld misdrijf tot aansprakelijkheid leidt of niet, gelden de regels van het burgerlijke aansprakelijkheidsrecht, ook als deze de aansprakelijkheid beperken tot gevallen van gekwalificeerde fouten.
Zo dient de strafrechter toepassing te maken van de bijzondere regels die de aansprakelijkheid van een werknemer ten aanzien van zijn werkgever beperken (Cass. 24 april 2013, AR P.120.747.F, Arr.Cass. 2013, afl. 4, 969; Pas. 2013, afl. 4, 925; RW 2013-14, afl. 38, 1504).
Ook voor de aard van de vergoedbare schade, de raming ervan en de vormen van herstel, maakt de strafrechter toepassing van het aansprakelijkheidsrecht; hij kan dus ook herstel in natura bevelen (Arbeidshof Gent 13 december 2004, Sociaalrechtelijke Kronieken, 2007, 137). Tenslotte binden ook contractuele beperkingsbedingen de strafrechter: partijen kunnen een overeenkomst sluiten over de schadelijke gevolgen van een misdrijf (Cass. 14 maart 1939, Arr.Cass. 1939, 90; Cass. 3 maart 2015, AR P.131.040.N/1).
Artikel 16, eerste lid, Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering, dat bepaalt dat de strafrechter, wanneer het misdrijf verband houdt met de uitvoering van een overeenkomst waarvan het bestaan ontkend of waarvan de uitlegging betwist wordt, zich gedraagt naar de regels van het burgerlijk recht bij zijn beslissing over het bestaan van die overeenkomst of over de uitvoering ervan, houdt niet in, maar sluit zelfs uit dat deze regel toepasselijk is wanneer het misdrijf gericht is op het tot stand komen van de overeenkomst zelf of die totstandkoming als resultaat heeft.
Op grond van de autonomie van het strafrecht mag de strafrechter bij de interpretatie en toepassing van strafbepalingen aan begrippen uit andere rechtstakken weliswaar een betekenis geven die afwijkt van de betekenis die geldt in de rechtstak waaruit het begrip afkomstig is. Bepalingen uit de sociale wetten of uit het sociaal strafrecht die bepalen wat strafbaar is en wie strafbaar is, zijn strafbepalingen.