Slagen en verwondingen tijdens sportbeoefening kunnen leiden tot strafrechtelijke vervolging.
Sport- en spelregels impliceren de aanvaarding van een aantal risico's maar stellen het strafrecht niet buiten werking. De strafrechter oordeelt in concreto, waarbij er evenwel meerdere vrijspraken in de rechtspraak werden opgetekend.
Foutieve daden bij de sportbeoefening die schade verwekken vallen onder het klassiek aansprakelijkheidsrecht van artikel 1382 BW. Ook de sportbeoefenaar dient te handel volgens de algemene zorgvuldigheidsnorm.
Over de toepassing van deze regel is er in de rechtspraak zeker geen eensgezindheid.
Onder meer blijft de vraag in de rechtspraak uiteenlopend beantwoord of de loutere schending van de spelregels, op zich reeds een onrechtmatige daad uitmaakt.
Hoewel de omvang van de schade geen criterium is bij beoordeling van de fout in het aansprakelijkheidsrecht, lijkt het er soms op dat extreme schade door rechters (manifest ten onrechte) als aanwijzing van fout wordt weerhouden.
Luis Alberto Suarez beet tijdens het het wereldkampioenschap voetbal in 2014 te Brazilië in de match Uruguay-Italië Giorgio Chiellini de schouder. Twee dagen later werd hij door de FIFA (Wereldvoetbalbond) geschorst voor vier maanden en voor negen officiële wedstrijden van de Uruguayaanse ploeg. Suarez had een verleden van geweld in de sport. In 2010 zette Luis Alberto Suarez zijn tanden in de nek van Otman Bakkal. Zijn kannibalistische trek herhaalde hij in 2013 op Branislav Ivanovic.
Het Internationaal Sporttribunaal (TAS) bevestigde de door de FIFA uitgesproken schorsing van Suarez.
Zie: Britt Weyts, Een aansprakelijkheidsdomper op de voetbalvreugde, RW 2014-2015, 42