Naburige eigenaars kunnen hun eigendomsrecht op gelijke wijze geldend maken en uitoefenen. Dit recht van elke naburige eigenaar beperkt meteen het gelijke recht van elke andere nabuur. Vandaar dus de theorie van het evenwicht tussen die eigendomsrechten en het gevolg ervan, dat naburen normale hinder moeten gedogen.
Eens de betrekkingen tussen de naburige eigendommen vaststaan - we spreken van het evenwicht tussen de naburige erven - rekening houdende met uit het nabuurschap voortvloeiende normale lasten, komt het er dus op aan het aldus geschapen evenwicht in stand te houden. Het is algemeen aanvaard dat de eigenaar van een onroerend goed die door een zelfs niet foutief feit het voormelde evenwicht verbreekt, bij het opleggen aan een naburige eigenaar van een stoornis die de maat van de gewone buurschapsnadelen overschrijdt, een rechtmatige en passende compensatie verschuldigd is zodat het voormelde evenwicht hersteld wordt. Een compensatie zal enkel mogelijk zijn indien de weerhouden hinder veroorzaakt wordt door een daad, een verzuim of een gedraging welke toerekenbaar is / zijn aan de nabuur.
Er moet bij de concrete feitelijke beoordeling van de voorgehouden hinder rekening worden gehouden met de ligging van de erven en de natuurlijke omgeving.
De nabijheid van gebouwen in een woonwijk impliceert sowieso wel enige inkijk. Eigenlijk is dat quasi eigen aan een dichtbevolkte stedelijke omgeving.
De grens van het nabuurschap wordt evenwel overtreden wanneer een nabuur een drastische wijziging in de omgeving gaat doorvoeren door een zonneterras te creëren op verdiepingsniveau, waarmee zijn nieuwe woonentiteit veel dichter bij de woning van zijn buur komt dan dit voorheen en historisch gezien het geval was en waardoor hij zich kan beklagen over inkijk van meerdere omliggende panden. Door de creatie van een terras op verdiepingsniveau wordt aldus een bijkomende problematiek georganiseerd welke voorheen niet bestond.
In deze zaak meende de bouwer van dit extra terras het probleem van de inkijk op te lossen met een plantenrek.
Het evenwicht tussen de aanpalende erven in de historisch waardevolle omgeving werd hierdoor geschonden doordat de buur opteerde voor de creatie van een terras op verdiepniveau waardoor hij zelf het door hem aangehaalde probleem van inkijk en privacy heeft gecreëerd, ter oplossing waarvan hij, aanvankelijk onvergund, een immens plantenklimrek liet installeren.
De burenhinder bestond uit het verlies van zonlicht en lichtinval en door het gebrek aan esthetisch uitzicht.
Het plantenklimrek zal- eens volgroeid - elke lichtinval ontnemen in een deel van de woning van eisende partij en bovendien vormt dat rek een afzichtelijke muur op een muur zodat eisende partij terecht gewaagt van een gevoel "gevangen" te zitten.
Het is algemeen aanvaard dat de eigenaar van een onroerend goed die door een niet foutief feit het voormelde evenwicht verbreekt, bij het opleggen aan een naburige eigenaar van een stoornis die de maat van de gewone buurschapsnadelen overschrijdt, een rechtmatige en passende compensatie verschuldigd is zodat het voormelde evenwicht hersteld wordt. Een compensatie zal enkel mogelijk zijn indien de weerhouden hinder veroorzaakt wordt door een daad, een verzuim of een gedraging welke toerekenbaar is / zijn aan de nabuur.
Om het oorspronkelijke evenwicht te herstellen zijn concreet in dit dossier geen andere maatregelen denkbaar dan de volledige verwijdering van het plantenklimrek, zoals gevorderd wordt, het verlagen van het plantenrek kan geen soelaas bieden. De verwijdering onder verbeurte van een dwangsom werd bevolen.