In deze zaak had een seropositieve partner aan zijn partner verzwegen dat hij seropositief was. Het koppel hadden onbeschermde seks zonder condoom). Na het beëindigen van de relatie ontdekte de vrouw tot haar verbazing dat ze zelf seropositief was, waarna ze haar ex-partner vaststelde dat haar vriend lang had verzwegen dat hij voorafgaand aan de relatie reeds seropositief getest werd.
De rechter oordeelde dat de toestemming van de dame tot nhet hebben van seks gebrekkig was en dat de "toestemming" bekomen was door list, bestaande uit de verzwijging. Aldus weerhield de rechter verkrachting en schuldig verzuim.
Uittreksel uit het strafwetboek:Art. 375.Verkrachting is elke daad van seksuele penetratie van welke aard en met welk middel ook, gepleegd op een persoon die daar niet in toestemt.
Toestemming is er met name niet wanneer de daad is opgedrongen door middel van geweld, dwang, bedreiging, verrassing
of list of mogelijk is gemaakt door een onvolwaardigheid of een lichamelijk of een geestelijk gebrek van het slachtoffer.
Met opsluiting van vijf jaar tot tien jaar wordt gestraft ieder die de misdaad van verkrachting pleegt.
Wordt de misdaad gepleegd op de persoon van een minderjarige boven de volle leeftijd van zestien jaar, dan wordt de schuldige gestraft met opsluiting van tien jaar tot vijftien jaar.
Wordt de misdaad gepleegd op de persoon van een kind boven de volle leeftijd van veertien jaar en beneden die van zestien jaar, dan wordt de schuldige gestraft met opsluiting van vijftien jaar tot twintig jaar.
Als verkrachting met behulp van geweld wordt beschouwd elke daad van seksuele penetratie, van welke aard en met welk middel ook, die gepleegd wordt op de persoon van een kind dat de volle leeftijd van veertien jaar niet heeft bereikt. In dat geval is de straf opsluiting van vijftien tot twintig jaar.
De straf is opsluiting van twintig jaar tot dertig jaar, indien het kind geen volle tien jaar oud is.
De verzwijging van het seropositief zijn, volstaat als verkrachting. De al dan niet besmetting (door de dader-verzwijger) is niet relevant, te meer daar voor het misdrif verkrachting geen bijzonder opzet dient aangetoond en dus het algemeen opzet volstaat.
Het verwijgen van seropositief zijn werd niet als slagen en verwonding weerhouden, maar naast verkrachting wel ook als schuldig verzuim. De dame verkeerde immers in gevaar door de onbeschermde seks, waarbij de dader geen hulp verschafte. Hierbij speelde mee dat er niet bewezen kon worden dat de dader de SOA veroorzaakte (bewijs van het onmogelijke), maar ook dat er geen bewijs kon geleverd worden van het opzet om te verwonden (ziek te maken, lees te besmetten met een SOA meer bepaald met het hiv virus).
Pijnlijk is dat in deze zaak de straf be^perkt bleef tot een loutere schuldigverklaring zonder straf omdat de redelijke termijn van de behandeling werd overschreden.
Hetgeen te dezen werd weerhouden werd inzake onbeschermde seks zonder vooraf seropositiviteit met het HIV virus te vermelden kan uitgebreid worden naar alle SOA's.
Zie ook Bjorn Ketels, Onveilige boemboem zonder blabla levert verkrachting en schuldig verzuim op, De Juristenkrant, 385, 13 maart 2019 pagina 5