Samenvatting
Aangezien een huwelijk meer is dan alleen maar een klassiek vergeldend contract waar winstoogmerk centraal staat, maar een geïnstitutionaliseerde samenlevingsvorm die o.a. ook gebaseerd is op liefde en genegenheid, kan de beslissing om de huwelijkse relatie te beëindigen an sich niet als fout worden aangemerkt, zelfs niet de beslissing om – in de aanloop naar de echtscheiding – de echtelijke woning te verlaten, ook indien er al kinderen zijn in het gezin; precies wegens het belangrijke gevoelsmatige aspect kan men niet onverkort of op absolute wijze poneren dat de zgn. “echtbreker” uit vrije wil gehandeld heeft. Er anders over oordelen (c.q. de echtgenoot die de relatie verbreekt ipso facto bestraffen met een geldelijke schadevergoeding wegens foutief gedrag, ) houdt, naar het oordeel van het hof, een ongeoorloofde beperking in van de grondrechten van de man/vrouw.
Preview
• Hof van Beroep Antwerpen 23 december 2014, RW , 2015-2016, 1504 Het echtelijk dak verlaten of de relatie te beëindigen is geen "fout" R.C. t/ G.R. ... Voorwerp van de vorderingen 2. Het hoger beroep ingesteld door mevrouw R.C. (hierna: “de vrouw”) tegen het vonnis van 27 juni 2013 strekt ertoe, bij hervorming van dit bestreden vonnis, de heer G.R. (hierna: “de man”), te veroordelen tot een uitkering na echtscheiding (art. 301 BW) van 300 euro per maand vanaf de datum van overschrijving van de echtscheiding, voor de duur van het huwelijk. Subsidiair vraagt de vrouw minstens de man te veroordelen tot een schadevergoeding van 300 euro per maand vanaf de datum van overschrijving van de echtscheiding, voor de duur van het huwelijk, dit op grond van art. 1382 BW. 3. De man concludeert tot de ongegrondheid van het hoger beroep. Feiten en retroacta 4. Partijen zijn gehuwd te Antwerpen op 2 februari 1985, onder het wettelijk stelsel, zonder huwelijkscontract. 5. Partijen kregen drie kinderen: – Nicole (o 2 maart 1981); – Filipe (o 7 februari 1988); – Fernand (o 4 juli 1991) Helaas ...