Artikel 5 van de huurovereenkomst bepaalt dat de huurder de woning of een deel ervan niet in onderhuur kan geven, noch aan derden zijn huurrecht geheel of gedeeltelijk kan afstaan. Tevens kan verwezen naar artikel 92, § 3, 1 ° en 2° en artikel 98, § 3 van de Vlaamse Wooncode.
De huurder begaat aldus een contractuele wanprestatie begaan in strijd met artikel 5 van de huurovereenkomst door een kamer ter beschikking stellen via Airbnb. Dit is immers te beschouwen als een niet toegestane onderhuur.
Een schending van artikel 92, § 3, 1 ° en 2° van de Wooncode is niet bewezen wanneer de sociale huurder de huurwoning bleef betrekken, er diens hoofdverblijf had en er gedomicilieerd was en er geen sprake was van personen die de woning op duurzame wijze betrekken zodat een melding niet nodig was.
Krachtens artikel 98, § 3, eerste lid, 2° van de Vlaamse Wooncode kan de verhuurder een sociale huurovereenkomst, naast het geval waarin de huurder een woning bestemd voor woningbouw verwerft, enkel beëindigen: "bij een ernstige of blijvende tekortkoming van de huurder van een sociale huurwoning met betrekking tot zijn verplichtingen. Een inbreuk van de bepalingen, vermeld in artikel 92, § 3, eerste lid, 1 °, 2° en 9°, wordt gelijkgesteld met een ernstige tekortkoming". Artikel 33, § 1, eerste lid, 3° van het Kaderbesluit Sociale Huur herneemt deze opzeggingsgrond.
De ontbinding van een sociale huurovereenkomst ten laste van de huurder veronderstelt dus niet enkel dat een contractuele tekortkoming door de huurder kan worden vastgesteld, maar eveneens dat er sprake is van. een ernstige en blijvende tekortkoming aan de huurdersverplichtingen.
Wat de ernst van de tekortkomingen betreft, wordt een en ander soeverein beoordeeld door de rechtbank, nu iedere persoon die het risico loopt om haar woning te verliezen het recht heeft om door een onafhankelijke rechtbank te laten beoordelen of de beëindiging van de sociale huurovereenkomst wel evenredig is met de tekortkoming verweten aan de sociale huurder. De rechtbank oefent ter zake de volheid van zijn rechtsmacht uit en de toetsing van het opzeggingsmotief is geenszins louter marginaal.
De ernstige tekortkoming dient zo te worden geïnterpreteerd dat zij voldoende zwaarwichtig moet zijn. Een ernstige tekortkoming is in deze zin een ongeoorloofde handeling van de sociale huurder die de voortzetting van de contractuele relatie onmogelijk maakt. De ernst van de inbreuk die aan de sociale huurder wordt verweten, moet in overeenstemming zijn met de opgelegde sanctie.
Een blijvende tekortkoming is een inbreuk op de huurdersverplichtingen die zich op systematische wijze en gedurende enige tijd manifesteert.
Vanuit het doel van de sociale huur en de opdracht van de sociale verhuurder om, in het algemeen belang, woonbehoeftige sociaal zwakkere gezinnen te huisvesten, moet kritisch worden gekeken naar rechtshandelingen die de rechtspositie van de sociale huurder fundamenteel aantasten. De rechtbank moet rekening houden met de gevolgen die de opzegging heeft voor geïntimeerde, met name haar verminderde kansen om een nieuwe woning te vinden.
Een voormelde sporadische tekortkoming door het tijdelijk ter beschikking stellen van één kamer voor korte duur over een totale huurperiode van bijna 10 jaar, waarbij alle overige huurverplichtingen correct werden nagekomen, is onvoldoende om de opzegging te verantwoorden, wanneer slechts een zeer bepekt aantal mensen voor een totaal vrij beperkt bedrag via Airbnb de woning hebben betrokken en de sociale huurder steeds zelf in het appartement is blijven wonen en er geen sprake was van schade of overlast en ook nooit een ingebrekestelling werd verstuurd. om de terbeschikkingstelling te stoppen en de sociale huurder bij ontvangst van de opzegbrief haar profiel verwijderd heeft en de kamer niet meer ter beschikking gesteld via Airbnb, noch via enig ander kanaal.