Het vertrekvakantiegeld wordt berekend op het loon dat al verdiend werd in het jaar van het ontslag en bedraagt 15,34% van dat loon. Zo wil de wetgever de werknemer compenseren voor het feit dat hij rechten aan het opbouwen was om het jaar nadien in vakantie te kunnen gaan en deze door het ontslag uiteindelijk ook verliest.

In de praktijk ontstaat vaak een ganse discussie over de vraag wat men in deze context als loon moet beschouwen. Volgens de vakantiewet wordt deze 15,34% berekend op alle mogelijke looncomponenten. Dus niet alleen het bruto-maandloon, maar ook eindejaarspremie, bonussen,voordelen in natura, zoals privé-gebruik gsm en computer.

Niet op alles

Er wordt echter wettelijk een uitzondering gemaakt voor looncomponenten, die niet onderhevig zijn aan sociale zekerheidsbijdragen. Deze tellen niet mee in de berekening van het vertrekvakantiegeld. Het betreft hier onder meer de maaltijdscheques, het privé-gebruik van de firmawagen, onkostenvergoedingen, de werkgeversbijdragen aan de groepsverzekering, werkgeversbijdragen aan hospitalisatieverzekering.

Indien de ontslagen werknemer in het jaar voorafgaandelijk aan het ontslag niet al zijn vakantiedagen heeft opgenomen, zal hij ook voor dit jaar nog gedeeltelijk vertrekvakantiegeld ontvangen.

De werkgever heeft de plicht om aan de ontslagen werknemer vakantieattesten af te leveren, die aangeven wat zijn rechten inzake vakantie en vakantiegeld zijn geweest. Het is precies aan de hand van deze vakantieattesten dat bij een onmiddellijke herindiensttreding, de nieuwe werkgever het door hem verschuldigde vakantiegeld zal verrekenen met hetgeen reeds is uitbetaald door de ex-werkgever.

Intresten

Specifiek aan het vertrekvakantiegeld is dat bij niet betaling door de ex-werkgever het niet onmiddellijk intrest opbrengt voor de ex-werknemer. De ex-werknemer zal zijn vroegere werkgever eerst formeel moeten in gebreke stellen opdat de intresten zouden beginnen lopen. Dit in tegenstelling tot achterstallig loon, waarop van rechtswege onmiddellijk intresten verschuldigd zijn.

Opvallend is ook dat een ex-werkgever eventueel nog uitstaande schulden van de ex-werknemer ten aanzien van het bedrijf kan compenseren met het nog te betalen vertrekvakantiegeld. Een dergelijke compensatie kan de werkgever niet doorvoeren met de uit te betalen verbrekingsvergoeding en pro rata eindejaarspremie. Dit is verboden krachtens artikel 23 van de loonbeschermingswet.

Tenslotte dient nog onderstreept te worden dat het vertrekvakantiegeld niet alleen ingeval van ontslag moet betaald worden, maar ook in de hypothese dat een werknemer voltijds tijdskrediet opneemt.

Filip Tilleman Advocaat Tilleman van Hoogenbemt, Antwerpen