Direct naar artikelinhoud
Website logo

Dossier cyberpesten: deel 2

Dossier cyberpesten: deel 2

‘Op straat loop ik altijd met mijn vuisten gebald in mijn zakken: klaar om te slaan als het nodig is.’ Zoals hij offline leeft, zo gedraagt de dertienjarige Dylan zich ook op het internet.

Voortdurend op vinkenslag om uit te dagen en te beledigen via Facebook, of in een privéchat te dreigen met een reallife pak slaag. Na een uit de hand gelopen rel op school zit Dylan* in een time-outproject.

Dylan laat zich de kaas niet van het brood eten. Niet door zijn school, niet door zijn zwemcoach, niet door zijn ouders. Zelfs bij Arktos, het vormingscentrum voor jongeren waar Dylan na zijn schorsing naartoe werd gestuurd en waar ze wel wat gewend zijn, staan de begeleiders te kijken van zijn mondigheid. Arrogant is hij gek genoeg niet: daarvoor is de blik in zijn ogen te eerlijk, te speels. In een muf lokaaltje zit hij op het puntje van een rafelige sofa. Zijn gsm heeft hij vanochtend in bewaring moeten geven, dus speelt hij verveeld met de riem van zijn sporttas, die hij overal achter zich aan sleept. Dylan zwemt op niveau, straks heeft hij training.

HUMO Waarom ben je geschorst op school?

Dylan «Ik heb een stoel naar een leerling gegooid. Een jongen werd getackeld in de klas, maar op dat moment was ik mijn jas nog aan het ophangen in de gang. Toen ik binnenkwam, kreeg ik plots de schuld, waarop iemand me duwde. Ik duwde terug, en toen kreeg ik een vuistslag van de jongen die mij ervan had beschuldigd die andere jongen te hebben laten struikelen. Ik heb ’m een blauw oog geslagen. Zijn bril is ook kapot door de stoel die ik naar hem heb gegooid.»

HUMO Vecht je vaak?

Dylan «Drie, vier keer per week. Op school, maar ook daarbuiten.»

HUMO Hoe komt dat?

Dylan «Door mijn grote mond. Als iemand zegt: ‘Ik sla je kapot,’ dan antwoord ik: ‘Kom, doe maar.’ (draait zijn hoofd en wijst met zijn vinger naar zijn kin) Meestal blijft het bij dreigen, maar als ze me aanraken, loopt het uit de hand.

»Thomas*, een vriend van me, vecht ook. Het is ook deels daarom dat ik geschorst ben: omdat ik Thomas help. Als ze met een groepje op hem afkomen, spring ik ertussen. Thomas wordt gepest omdat hij vaak in dezelfde kleren loopt. Zijn ouders hebben niet veel geld.»

HUMO Word jij ook gepest?

Dylan «Soms krijg ik bedreigingen op Facebook of komt er een sms van een anoniem nummer. Dan willen ze dat ik naar een plek kom. Ik ben dan chill, maar als ik daar aankom, staan ze me met een groepje op te wachten. Onlangs gebeurde het weer: na een ruzie op Facebook werd ik naar een gevecht gelokt. Er stond zeker twintig man klaar. Toen heb ik mijn vriend gebeld. Die is 23 jaar, hij is erop afgevlogen.»

HUMO Je hebt een vriend van 23 jaar? Waarom bel je je ouders niet?

Dylan «Mijn ouders kunnen die kinderen toch niet aanvallen? Mijn vriend trekt zich daar allemaal niets van aan. Hij heeft ook het wachtwoord van mijn Facebookprofiel, zodat hij voor mij kan checken of er bedreigingen staan.

»Zelf zit ik in het eerste middelbaar, maar ik trek vaker op met oudere kinderen, meestal jongeren uit het vierde of het vijfde. Ik voel me meer thuis bij hen.»

HUMO Die bedreigingen op Facebook, hoe gaat dat in zijn werk?

Dylan «Altijd via de chat, nooit op mijn tijdslijn. Zo slim zijn ze wel. Het is ook vaak onduidelijk, iets als: ‘Je zult morgen wel zien, op school.’ Dan staan ze me ’s anderendaags op te wachten aan de fietstunnel. Ze zijn ook een keer blikjes naar mijn huis beginnen te gooien. Toen heeft de school de politie ingeschakeld en reed de combi door de straat wanneer ik ’s morgens naar school wandelde.»

HUMO Wat is jouw aandeel in het cyberpesten?

Dylan «Als er iets op Facebook staat, reageer ik. ‘Dikke lul,’ schrijf ik dan. Of: ‘Kom maar allemaal af, we zullen wel zien wie wint.’»

* Om privacyredenen zijn de namen van de meeste betrokkenen en sommige details gewijzigd.