Direct naar artikelinhoud
Website logo

De gulle wietboer en de gretige rechter

De gulle wietboer en de gretige rechter

Op zijn verlaten erf, diep in de Westhoek, wacht Geert De Brabander gespannen zijn lot af. Tussen 2009 en 2011 werd de West-Vlaamse varkensboer maar liefst drie keer betrapt op het grootschalig telen van wiet.

Twee keer kon hij dankzij de tussenkomst van onderzoeksrechter Yves Vanmaele door de mazen van het net glippen – al hing daar wel een prijskaartje van in totaal 50.000 euro aan vast. Toen Vanmaele de boer een derde keer wilde matsen, voor een nog hoger bedrag, was De Brabander het spel beu en gooide hij de beerput van het Veurnse gerecht open.

‘Wat is mooier dan de gewone man zijn gestolen gsm te kunnen terugbezorgen?’ In de Krant van West-Vlaanderen mijmerde Yves Vanmaele afgelopen zomer een eind weg over zijn 27-jarige loopbaan als magistraat. De Veurnse onderzoeksrechter zou pas volgend jaar met pensioen gaan, maar op 1 augustus verdween hij prompt van het toneel, op een paar afscheidsinterviews na.

Het blazoen van de ‘Sheriff van de Westhoek’ was besmeurd geraakt. Al jaren sleepte hij de reputatie van traagste onderzoeksrechter van het land met zich mee – Vanmae­le moest eerder al vijf dossiers afstaan omdat hij geen vooruitgang boekte. Meer dan de gewone man zijn gestolen gsm terugbezorgen zat er blijkbaar niet in.

In april van dit jaar kon de Gentse kamer van inbeschuldigingstelling niets anders dan vaststellen dat het dossier tegen de Algemene Bouwcentrale, één van de grootste fraudedossiers van de jaren negentig, niet meer voor de rechter te brengen was. Vanmaele had de zaak vijftien jaar laten aanslepen, net zo lang tot ze verjaard was. Twee weken na die uitspraak vroeg de onderzoeksrechter zijn pensioen aan.

Vanmaele zat sowieso al sinds december 2012 thuis met ziekteverlof. ‘Ingestort,’ klonk het zorgelijk bij zijn collega’s. Maar ingewijden wisten beter: het parket-generaal van Gent was een strafonderzoek begonnen tegen hem. De pater familias van het gerecht in Veurne, die een café in zijn gerechtsgebouw had laten installeren waar advocaten en magistraten stevig konden doorzakken, wordt verdacht van ‘mogelijke corruptie en manipulatie tijdens gerechtelijke onderzoeken.’ Zwartwerk, fraudedossiers, btw-carrousels, verkeersmisdrijven, diefstallen van nalatenschappen: naar verluidt viel met Vanmae­le altijd wel iets te fiksen.

Eén van de kroongetuigen tegen de onderzoeksrechter is Geert De Brabander, een 46-jarige varkensboer uit Vladslo bij Diksmuide. Drie keer liep hij tegen de lamp met een wietplantage, twee keer betaalde hij smeergeld om zijn zaak door Vanmaele te laten regelen. Aan de keukentafel in zijn boerderij, bijna onvindbaar langs een wirwar van smalle landwegen en ondiepe grachten, doet de wietboer een boekje open over hoe hij in de onderwereld rolde. Over hoe een tussenpersoon hem voorstelde aan Sabine Wullus, de advocate die onder één hoedje speelde met Vanmaele. ‘Het is niets persoonlijks, maar ik wil dat Vanmaele zijn kop rolt. Dat ze mij maar samen met hem veroordelen: kunnen we samen kaarten in de gevangenis.’


Verduidelijking

De ene Sabine Wullus is de andere niet.

In het artikel 'De gulle wietboer en de gretige rechter’ in Humo van 8 oktober wordt herhaaldelijk gesproken over advocate Sabine Wullus, een advocate uit Veurne. Blijkbaar zijn er in de regio twee advocates met de naam Sabine Wullus. Advocate Sabine Wullus, advocaat in Ieper, heeft met deze hele zaak niets te maken, integendeel: zij lijdt alleen maar schade als mensen bij het lezen van het artikel in Humo aannemen dat het op haar betrekking heeft.